Emigratie

Veel mensen die naar Zweden trekken kijken niet noordelijker dan Uppsala, Jämtland trekt nog bepaalde personen maar zodra je praat over Västerbotten of Norrbotten dan wordt je voor gek verklaard. Ben je echt gek als je naar de provincies verhuisd?

Nee, natuurlijk niet, maar het leven is er wel heel anders als in de zuidelijkere provincies. Het landschap wordt gedomineerd door bossen, meren en rivieren, rendieren, elanden en beren. Ja, echt beren. Ook de wolf laat zich hier vaker zien, alhoewel hij ook wel zuidelijker in Zweden voorkomt. De mensen zijn toch net weer een beetje anders.

Januari 2010 was spannend voor mij, ik had iemand geholpen een huis te kopen in Zweden en de hele emigratie samen voorbereid. Het voelde een beetje alsof ik mijn eigen emigratie ook al aan het voorbereiden was, ook al was daar toen nog niet echt sprake van. In de slideshow bij dit blog ziet u de foto's die ik tijdens die reis naar Lapland maakte. De fiets is in de winter in Skellefteå niet het beste vervoermiddel. De Samikerk van Skellefteå is een prachtig bouwwerk en uw bezoek zeker waard. De speciale slee, spark genoemd, is er niet alleen voor de oudere mensen, er bestaan ook versies voor kinderen. De landschapsfoto's zijn gemaakt in de gemeente Skellefteå, meest tussen de plaatsen Boliden en Skellefteå.

In 2011 maakte ik reeds de overstap naar Zweden. Met mijn Nederlandse gezin. Helaas bleek niet iedereen zo positief als ikzelf en al snel liep het huwelijk stuk, maar eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat dit ook in Nederland zou zijn gebeurd. Dus het is niet fair de emigratie daar de schuld te geven van mijn scheiding. Emigreren vergt van iedereen een heleboel en helaas merkte ik te laat dat vooral onze oudste zoon de emigratie niet serieus nam. En dat terwijl we bloedserieus waren en dat ook keer op keer benadrukten. Al in Nederland begon ik mezelf en de kinderen Zweeds te leren. Er had toen misschien al een lampje moeten branden bij het feit dat mijn ex-man hier absoluut niet aan mee wilde werken.

In maart van dat jaar stuurde ik mijn ex-man alleen naar Zweden. Niet direct naar Lapland, maar naar Västernorrland, om te kijken of hij in die omstandigheden zou kunnen en willen leven. Het was een extreem koude winter geweest en zelfs begin maart lag overal nog meer als 1,5 meter sneeuw. Hij kwam helemaal enthousiast terug en toen ging alles in een stroomversnelling. Misschien ook wel omdat door de dreiging op sociale media niemand van ons zich nog echt veilig voelde. De politie werkte er wel aan, maar gezien de leeftijd van de daders konden we er geen rust bij vinden.

De zomer breekt aan en dan is de verhuizing een feit. Onder de midzomerzon arriveren we in Zweden tijdens de aanslag op Utoya in Oslo. De grensbewaking is gigantisch, maar we komen zonder problemen binnen. De stempel voor de hond is een iets groter probleem. Niemand is echt geïntresseerd in een hond die ik Zweden de rest van zijn dagen wil slijten. Alles staat in het teken van de aanval en moord op vele met name jongeren in Oslo. Pas een dag later krijgen we door wat er precies gebeurd was.

De verhuizing van onze spullen was niet bepaald een succes en dat had met één bepaalde tegenvaller te maken. Maar we hadden een leuk huis om mee te beginnen. Ca 2 Mil van Sollefteå waar de kinderen naar school zouden gaan. Er was geen enkel probleem om aangepast onderwijs te krijgen voor onze autistische kinderen. Ze waren even welkom als alle andere kinderen.

De kinderen deden het goed op school zolang ik de controle had, maar later bij hun vader ging er het nodige mis. De scholen in Zweden hebben vaak een goede mogelijkheid voor autistische kinderen maar succes is niet overal gegarandeerd. Vooral met deze bijzondere kinderen is het goed om je van te voren te informeren bij de scholen! Toch zeg ik dat dat beslist geen belemmering is voor een verhuizing naar het Hoge Noorden.

Mijn ervaringen met de gezondheidszorg zijn erg positief, maar er worden ook minder positieve verhalen gehoord. Zelf ben ik in mijn wandelgangen beperkt door mijn bekkeninstabiliteit, hetgeen de nodige aanpassingen in huis nodig maakte. Deze kwamen allemaal zonder aarzelen en in een hoog tempo. Nu heb ik dus van de provincie, scootmobiel, rolstoel, arbeidsstoel keuken, douchestoel, toiletverhoging.

De eerste jaren bleef ik in Västernorrland hangen, later 2014 naar Jämtland. Daar kwam ik terecht in een dorp waar ik me niet echt thuis voelde, maar ik gaf de strijd niet op en woon nu in Lapland. Ik ga bloggen over het leven alhier met een Zweedse man.

De eerste stap naar een nieuw Zweeds leven was gezet, maar ineens stond ik er alleen voor. Oei alleen, dat was wel heel erg alleen. Mijn eerste contacten met dating waren niet positief, ook al waren de eerste contacten met mensen uit mijn omgeving. Toen ik merkte dat dat niet ging werken toch over gegaan op internetdating. Dat was een sprong in het diepe en lang durfde ik niet echt een stap vooruit te zetten.

Uiteindelijk na mijn verhuizing naar Västerbotten, durfde ik die stap wel te zetten. Ik leerde diverse interessante mannen kennen en met ene was er een klik. Een hele mooie klik. Dat we toch nog 10 Mil van elkaar woonden was niet echt een belemmering, wel dat we beiden ziek waren. Uiteindelijk de stap gezet en hem bezocht en toen begon mijn nieuwe leven pas echt.

Een oude woning van 1920 in het prachtige Lapland. Toch met alle voorzieningen op 1,5 Mil. Maar onze buren liggen minimaal 2 km van ons af, en aan de andere kant zelfs 8 km. Hoewel we vlak bij een rendierfarm zitten zien we deze winter nauwelijks rendieren. Maar ach, die tijd komt nog wel.

Winter is het in ieder geval niet. Er ligt een laagje sneeuw, maar het is bedroevend weinig. Toch is het bij tijd en wijlen erg koud. Tot wel -40 graden. Maar meest tussen een paar plusgraden en min 20.

Bekijk de foto's uit de slideshow en andere op de pagina Emigratieblog Foto

Leven als God in Lapland

Emigratie