Paspoorten zijn gelukkig nu 10 jaar geldig maar mijn paspoort dat ik 5 jaar geleden in Stockholm aanvroeg verloopt dus binnenkort. Dat betekende een reis plannen naar het zuiden van Zweden. Eigenlijk had ik graag met mijn verloofde gegaan en er een paar leuke dagen van gemaakt. Helaas werden we beiden geveld door influenza en werd dat plan in de ijskast gezet. Dat kunnen we later nog wel doen. Ik koos er dus voor om alleen met de nachttrein naar Stockholm te gaan. Dat was de goedkoopste manier van reizen last minut.
Met nog keelpijn en wat gesnotter maakte ik een klein koffertje klaar zodat ik in elk geval geen handtas mee hoefde te nemen. Dat leek me wel het slimste. Gewapend met alleen een kruk en mijn koffertje zou ik zo min mogelijk hoeven te dragen. Dus alles wat nodig was ging mee, inclusief mijn kleine tablet om onderweg ook wat uren te kunnen verdrijven als het zou moeten. Aangezien de nachttrein om 01:45 zou vertrekken uit Umeå besloten we om reeds om 23:00 u te vertrekken van huis. Immers de wegen zijn glad en we wilden ons niet hoeven haasten. Missie gelukt zou je kunnen zeggen.
Niet dus, 2 Mil voor Umeå bibberde mijn telefoon. De app van de SJ, de Zweedse spoorwegen. Tot mijn ontsteltenis las ik dat de trein vertraging had. Geen 5 minuten of een kwartier, maar 3 kwartier. Ik nam bij het station afscheid van mijn verloofde en zei hem om naar huis te gaan. Ik zou zelf wel wachten op de trein. Ik merkte dat de zuil ook kon praten en besloot er een filmpje van te maken met mijn telefoon.
Een beetje teleurgesteld ging ik het vernieuwde wachtlokaal met zijn onvriendelijk harde stoelen binnen. Gelukkig ontdekte ik ook nog een paar minder harde stoelen, maar echt comforbalen zijn dit soort hallen nooit.
Reden: Men wil voorkomen dat dak- en thuislozen misbruik maken van de verwarmde hallen en daar een slaapplaats zoeken. Begrijpelijk dat ze geen overlast willen van deze mensen. Maar aan de andere kant, het biedt de reiziger niet bepaald een prettige wachttijd op deze stoelen. Een kwartier tot een half uurtje gaat nog wel, maar als we dan werkelijk vele uren moeten wachten dan wordt er toch zeer oncomfortabel.
Maar er is niets aan te doen. Ook de WC had een storing en na twee keer betaald te hebben zonder dat de deur open ging werd ik toch een beetje moedeloos. Uiteindelijk kwam een securitas medewerker het toilet schoonmaken. Ik zeg dus, ik heb twee keer betaald, maar de deur opende niet.
Zegt die onnozele knaap, nou dan betaalt u nog een keer en dan kijken we wat er fout gaat. Ik zeg dus, dat we dat niet gaan doen, maar dat ik wel naar de WC wil na 3 uur wachten. Nadat ik begon te dreigen het alarmnummer van SJ te bellen, gaf meneer toe. Hij liet me het toilet gebruiken en liet het daarna open. Ik moest het sluiten wanneer mijn trein zou arriveren. Toch nog een beetje gezond verstand.
Alles wel fijn schoon en zo. Daar betaal ik graag een paar eurocent voor, al vind ik een euro voor een toiletbezoek wel heel erg veel. Maar ja, daar veranderen we even weinig aan. Mijn grote boodschap was gedaan en ik kon me opmaken voor de komst van de trein, of niet?
Ik besloot om maar eens een kijkje te gaan nemen bij het spoor. Er wordt immers geen stoptijd gegeven op de borden. Dus wil ik graag weten waar ik aan toe ben.
Al snel besef ik dat de herrie die ik hoor vanaf het spoor komt en niet vanaf de weg. Ze moeten doorlopend de sneeuw van de sporen schuiven omdat de harde winter steeds opnieuw sneeuw op de sporen blaast. Het is haast water naar de zee brengen want het heeft weinig effect.
Het perron waar de trein zou moeten binnenkomen dat is in ieder geval vrij van sneeuw. De overkapping is erg lang en dus is de kans groot dat ik niet door de sneeuw hoef om mijn treinstel te bereiken. Het is een extreem lange trein die vanuit Narvik in Noorwegen moet komen. Vooralsnog is er geen idee waarom er zo veel vertraging is. Er wordt geen informatie over gegeven.
Door de harde wind is het stervenskoud buiten en ik ga al snel weer naar binnen. Wachten duurt vreselijk lang als je eigenlijk zou willen slapen. Het idee dat mijn bedje opgemaakt is en dat ik er zo in kan duiken als de trein eindelijk komt, geeft wat rust aan mijn vermoeide lijf en leden.
Maar vooralsnog moet ik het doen met de koude harde houten banken of de harde plastic stoelen. Gelukkig zit er wel een contact voor het laden van een mobiele telefoon en dus kan ik wat pingelen op mijn laptop. De aanwezige WiFi werkt niet dus doe ik het maar met mijn eigen WiFi door die van mijn telefoon te delen.
Langzaam kruipen de minuten voorbij. Soms te langzaam. Als het berichtje binnenkomt dat mijn verloofde weer thuis is, voel ik me weer wat lekkerder. Het is geen fijne weg om zo in de nacht te rijden. Dus mag hij nu lekker zijn bedje in. Maar vooralsnog is er geen trein in de buurt.
Er wordt wel een paar keer omgeroepen dat de trein wellicht op het andere spoor binnenkomt, maar even zo vaak komt het bericht dat het toch op dit spoor zal zijn. Ik hoop werkelijk dat ze niet genoodzaakt zijn om van het andere spoor gebruik te maken want daar ligt veel sneeuw op het perron. Al wordt er met man en macht gewerkt om de sneeuw ook daar van het perron te krijgen.
Eindelijk dan rond 3:45 u komt het verlossen woord. Onze trein loopt binnen enkele minuten binnen, maar op spoor 2. Dus gauw spullen pakken en op weg naar spoor 2. Gelukkig is de lift traag want voor de lift het perron heeft bereikt komt al de mededeling dat spoor 1 toch vrij is en dat de trein daar binnen zal rijden. Aangezien er geen stoptijd wordt vermeld ga ik ervan uit dat het een korte stop zal zijn. Dat valt echter mee, men neemt rustig de tijd om iedereen aan zijn of haar plaats te helpen. Ik krijg een coupé voor mij alleen zodat ze niet anderen hoeven wekken die al lang liggen te slapen.
Ik ben zo uitgeput dat ik niet anders dan kan slapen. Het wiebelt aan alle kanten maar ik val al snel in slaap. In de buurt van Gävle wordt ik gewekt door de omroepberichten die vanaf nu worden omgeroepen. Normaal gebeurd dit eerder, maar men besloot de rijtuigen met mensen die erg laat waren opgestapt uit te schakelen tot 9 u. De mensen werden electronisch gewekt met een wekker, maar de omroepberichten kwamen niet door de speaker. Dat was een geluk anders had ik niet veel kunnen slapen. Na Gävle dommel ik nog wat, maar al snel blijkt dat opnieuw in slaap vallen er niet bij is.
Trek aan eten heb ik nog niet. En ook voor een kop thee heb ik nog geen zin om me aan te kleden. Dus drink ik rustig mijn pakje drinken van thuis op en bewaar mijn boterhammen voor later. Ik heb ook nog een pot salade mee, die ergens vandaag ook nog wel zijn weg zal vinden naar mijn maag. We zullen wel zien wanneer. Ik blijf wat pingelen met mijn telefoon en maak nog wat filmpjes. Je moet toch ergens mee beginnen heeft men mij geleerd. Sneller dan verwacht ben ik dan toch in Stockholm.
De omroepberichten zijn zo veel dat ik even moeite heb alles mee te krijgen, maar de belangrijkste is wel dat de reizigers de helft van hun reissom terug krijgen en dat zowel op Arlanda als op Stockholm central hulp geboden wordt bij omboeken van treinen. Ik ga in Stockholm gelijk naar het ticketbureau. Ik heb tegelijk een Duits echtpaar om ook hun korting in ontvangst te nemen en hun reis te laten omboeken naar hun volgende bestemming. We krijgen ook nog eens 100 kronen extra om wat te gaan eten. Die bon is een jaar geldig. Dus geen haast als we vandaag geen honger hebben. Die honderd kronen mogen ook bij een volgende reis gebruikt worden. De restitutie vindt ongeveer 2 weken na de reis plaats. Dat is redelijk.
Aangezien mijn reisdoel de ambassade is, kijk ik even hoe ik alles moet regelen. Eerst naar de bibliotheek om alle benodigde papieren uit te printen. Nu dan maar in het Zweeds omdat ik de vorige keer ze in het engels bij me hand en toen werd gezegd dat men liever een Zweedse had. Ach ja, het zal wel zo moeten.
Dus eerst twee haltes de verkeerde kant op met de metro, de tunnelbana, en op zoek naar de bibliotheek. Het kruispunt is zo onhandig dat ik niet echt snap waar Google maps me heen wil hebben en dus vraag ik het maar even aan een voorbijganger en maar goed ook, ik was bijna de verkeerde kant op gegaan.
Bij de biblitheek blijkt mijn oude kaart niet meer geldig en moet ik een nieuwe laten maken. Gratis en geldig op alle bibliotheken in de stad. Daarmee kun je gratis gebruik maken van internet en/of van internet op hun computers. Omdat ik wat stukken moet uitprinten kies ik voor het laatste.
Ik moet een poosje wachten op mijn afdrukken en ga daarom maar even een warme kop thee drinken bij de fastfood tegenover de bebliotheek. Ik probeer me niet te ergeren over de rommel die mensen achterlaten, maar uiteindelijk stoort het wel. Het is toch zo'n kleine moeite om gewoon je rommel op te ruimen.
Daarna alle papieren controleren en afrekenen. Voor 13 kronen zijn we klaar. Nu maar hopen dat het de goede papieren zijn.
Daarna gaan we op zoek naar de juiste metro om bij de Nederlandse ambassade te komen. Dat blijkt nog al onhandig omdat de straat erg lang is. Ik kom eerst op een halte "Gamla Stan" maar vandaar is het nog een heel eind lopen. Ik zie dat ik een halte verder moet naar "Slussen" daar sta ik er bijna voor de deur.
Dat klopt inderdaad maar omdat ik nog wat tijd over heb ga ik eerst een boterham eten. Daarna ga ik maar wat rondkijken en krijg ik zin iets warms en een smoothy. Dus op naar McDonalds. Dat wordt smullen. De wrap is heerlijk warm en de smoothy lekker fris. Helemaal voldaan ga ik dan toch maar behoorlijk te vroeg naar mijn afspraak bij de ambassade.
Nogal argwanend wordt gevraagd wat ik kom doen. Ja, wat denk je. Ja ik weet dat ik te vroeg ben, maar is dat zo'n ramp? Nee, gelukkig niet. Ik mag naar binnen. En al snel worden mijn papieren in ontvangst genomen. Maar het gaat alles behalve snel. De nachttrein naar Narvik had ik nooit meer gehaald met dit tempo.
Het eerste dat ik nu te horen krijg is dus dat de papieren niet in het Zweeds maar in het Engels. Ik schiet in de lach, 5 jaar geleden was het precies andersom. Echt uniform zijn ze dus niet bij de ambassade. Maar dat had ik ook niet verwacht.
In ieder geval krijgen we nu weer een paspoort uit Nederland en niet ene uit Duitsland. Weet niet hoevaak ik me verschreven heb omdat er moest staan uitgegeven door de ambassadeur te Berlijn. Vond nogal en kronkel en dat vonden dus kennelijk meer mensen want nu gaat alles weer gewoon via ons eigen land. Ben wel benieuwd wie officieel het paspoort uit geeft, maar dat kan nog wel een paar weken duren.
Uiteindelijk krijgen we nog een les of de risico's dat het paspoort opgestuurd wordt. Ja, ja, dat weten we, maar weten jullie ook wat een reisje Stockholm kost? Ja, dan graag per post.
Ik doe het dus ook maar op mijn gemak. Ga daarna nog even een broodje worst kopen en dan op weg naar Stockholm Central. Daar aangekomen ontdek ik dus dat bij alle gelegenheden de toiletten zijn verwijderd. Er is 1 toiletruimte, maar die ligt een verdieping lager en dat is een heel eind lopen. Echt niet prettig. Ik durf dus niet veel te drinken uit angst dat ik vaker naar de WC moet. Als ik dan uiteindelijk toch maar een keer ga, dan blijkt dat het ook nog eens een euro kost. En niet bepaald vriendelijk personeel op de koop toe.
Dan maar wachten met een vriendin aan de telefoon. Dat breekt de tijd wel een beetje. Het was gezellig met mijn vriendin en langzaam komt de tijd van de nachttrein in zicht. Ook nu is er weer gerommel met de sporen en uiteindelijk moet ik toch nog wel weer een heel eind naar het juiste spoor. Het gaat fantastisch. De trein komt zelfs te vroeg binnen en we hebben de tijd om rustig onze plaatsen te zoeken. Mijn coupé is al in gebruik en diegene is dus niet wakker. Want er wordt niet open gedaan. Dan maar wachten op de conducteur.
We slapen vannacht met 3 mensen in de coupé en dan wordt het krap. Ik heb het onderste bed en daar ben ik blij mee want die ladder, nee dat lijkt het me niet. Gelukkig is de andere reiziger een jonge dame die ook wel snapt dat ik het moeilijk heb met de ruimte. Ik mag haar wekken als ik er niet uit kan komen om naar de WC te gaan. Maar gelukkig, ik val in slaap en hoef niet naar de WC tot we in de buurt komen van Umeå. Het voordeel van niet drinken. Het nadeel, een gigantische hoofdpijn.
Dus bij een benzinestation maar meer drinken gekocht, naar de WC gegaan en dan op weg naar huis. Het zonnetje is tevoorschijn gekomen en het uitzicht prachtig. We worden na verloop van tijd gewaarschuwd door tegemoedkomend verkeer, waarvoor??? Ja, rendieren dus.
Het wordt een heel eind op de Vindelvägen, weg 363, slalommen tussen de rendieren. Daarna is het laatste stukje weer rustig en kunnen we weer genieten van een fantastisch uitzicht over de Vindelälven en diverse kleine dorpjes die we passeren.
En dan als we eindelijk thuis zijn. Lekker slapen in mijn eigen bed. Geen gepiep of gerammel. Geen geschud. Nee, gewoon lekker slapen tot de vermoeidheid van een dagtrip Stockholm weer gezakt is.
Reactie schrijven
Anke (woensdag, 21 maart 2018 14:40)
Leuk geschreven met fijn beeldmateriaal!