Het klinkt misschien heel comisch, maar vanaf dat ik praat heb ik altijd gezegd dat ik uit het buitenland kom, of dat ik naar het buitenland wil. Er was bezoek, ik was toen 3 jaar oud, een collega van mijn vader was op bezoek samen met zijn vrouw. Ze begonnen enthousiast te vertellen over hun dochters. De ene in Chili en de andere in Frankrijk. Ik zal nooit vergeten hoe een aantal jaren geleden deze vrouw me het volgende vertelde.
Ineens kwam je bij ons op de bank zitten. Niet bij je moeder, nee bij ons. Je zei tegen je moeder dat ze zich toch nog wel herinnerde hoe ik vroeger haar bezocht met het vliegtuig en haar dan altijd bloemen meebracht. Liefst geurende rozen. Eenmaal konden we ons voorstellen dat je dat zou verzinnen omdat je mee wilde praten. Maar steeds vaker bleef je herhalen dat je altijd in het buitenland had gewoond en dat je terug wilde. Het was zo dat het mijn visie op het leven heeft veranderd.
Je moeder heeft je nooit serieus genomen, maar wij deden dat wel. En ook andere collega's van je vader deden dat wel. Ook al gaven ze dat niet toe aan je moeder. Die was zoals je wel weet niet erg geliefd. Ze was te overheersend. Nu ja, wel meer dan dat. Ze was daardoor niet geliefd. Maar jij was dat wel. En ik denk dat je moeder daarom vaak probeerde om je weg te houden bij anderen. Anderen zouden wel eens kunnen bevestigen wat je zegt.
Na deze bekentenissen van een 92 jaar oude vrouw was ik sprakeloos. Het eerste dat ik me herinner is dat ik in Duitsland, bijna 6 jaar oud, op vakantie in het ziekenhuis belandde. Ik sprak redelijk Duits op grond van het feit dat we inmiddels aan de grens woonden en ik meer aan de andere kant van de grens was als ik in Nederland. De arts vroeg me of ik Duits sprak en ik was zo verontwaardigd dat hij dat kon vragen, mijn Duitse begeleidster bekende meteen dat ik een aardig mondje Duits sprak, ook al was ik Nederlandse en pas 5 jaar oud. Ik voelde me daar meer thuis als in Nederland.
Tijdens wandelingen stelde ik me altijd voor daar te wonen. En alleen zo nu en dan Nederland eens op een vakantie te bezoeken. Nooit heeft Nederland me geboden wat ik vond tijdens vakanties. En helemaal niet wat ik nu in Zweden heb gevonden. Maar toch wil ik hier wat mooie dingen van mijn geboorteland delen.
Zo maar een greep uit mijn herinneringen.
Het luiden van de klokken van de kerk, juist links in beeld, kon mij voor mijn gevoel uren uit mijn slaap houden. Toch geloof ik niet dat ze zo lang luidden.
Op het hoekje aan de overkant rechts, net niet zichtbaar, de Edah en mijn spaarbank. Twee keer per jaar centjes wegbrengen naar de bank. Sparen voor eigen spulletjes.
Rijdt de straat rechtdoor helemaal uit en u komt op de prachtige heide tussen Bussum en Hilversum. Daar gingen we zondags vaak wandelen.
Na de hoogbouw aan de linkerkant kwamen de eensgezinswoningen die eigendom waren van de PTT. Hier woonden alleen maar collega's van mijn vader. De reden dat we voor zijn gevoel moesten verhuizen toen hij voortijdig invaliditeitspensioen kreeg.
Op de lange stoep langs de Laarderweg leerde ik fietsen. Als ik met mijn vriendinnetje aan de overkant wilde spelen moest ik, zelfs in die tijd als, iemand vragen om me naar de overkant te brengen vanwege het drukke verkeer.
Lang bleef het een gevoel van thuis komen als ik hier kwam nadat we verhuisd waren naar de Achterhoek aan de Duitse grens. Maar niemand miste me kennelijk. Ik kon oude vriendinnetjes opzoeken, maar niemand wilde mij komen opzoeken.
Wandelen naar het Spiegel met mijn zusje en dan verdwalen en niet meer de weg durven vragen. Tot we pappa tegenkwamen die op weg was naar een afspraak.
Wachten op de trein bij Bussum Zuid, terwijl deze alleen op station Bussum stopte.
Bussum was lang een eigen gemeente. Pas in 1996, hetzelfde jaar als de foto hiernaast is genomen, werd het een onderdeel van de gemeente Gooise Meren. Bussum werd de hoofdplaats in deze nieuwe gemeente. Samengevoegd werden de oude gemeente Bussum met Naarden en Muiden.
In 1966, vlak voor mijn geboorte dus, had de gemeente Bussum de meeste inwoners, namelijk 42.000 op een oppervlakte van ca 8 km2. Op 31 maart 2015 werden er door het CBS nog 32,908 inwoners geteld. Hiermee kan men dus concluderen dat Bussum tot dan toe de kleinste en meeste bevolkte gemeente in Nederland was. In 1470 woonden er in Bussum ca 250 mensen waarmee het, het kleinste dorp in het gooi was.
Om even in de geschiedenis te blijven kan ik u het volgende vertellen. Bussum was niet blij dat het achtergesteld werd bij Naarden en dat leidde in de tijd van de Franse Revolutie ertoe dat 300 Bussummers in 1795 eem eigen bestuur kozen. De afscheiding van Naarden werd pas in 1917 officieel een feit. In deze zelfde tijd werd vooruitgeschoven verdedigingswerk Fort IV gebouwd. Het is nog altijd een goed onderhouden fort.
In 1873 had Bussum nog steeds slechts 1.200 inwoners. Maar daar zou snel verandering in komen met de komst van de spoorlijn Amsterdam-Amersfoort toen in 1874 het station Naarden-Bussum geopend werd. Met de komst van de spoorlijn kwam ook de komst van rijke Amsterdammers op gang die zich in de wijken, het Spiegel, het Brediuskwartier, aan het Prins Hendrikpark en in het oude centrum vestigden. Met de komst van zoveel nieuwe inwoners kwam ook de opkomst van scholen, ziekenhuis en winkels op gang. Dit had tot gevolg dat Bussum al in 1919 18.000 inwoners had. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog had Bussum de grens van 30.000 inwoners bereikt.
Bussum kan men indelen in 8 bestemmingsplangebieden:
De samenvoeging van Naarden en Bussum op 1 januari 1996 was historisch gezien een bijzonder moment. Bussum was altijd trots dat het zich had losgemaakt van Naarden in het verleden, vanaf 1369 werd Bussum namelijk door Naarden bestuurd. Echter door de jaren heen zijn Naarden en Bussum weer aan elkaar gegroeid. Verder was het ook heel bijzonder dat de gemeente Muiden zich aansloot in de nieuwe gemeente. Daarmee werd Bussum als het ware een Vechtgemeente, met Muiden en Muiderdorp.
De rest van de informatie over Zweden staat een beetje verdeeld over de website. De kampeerverslagen op diverse kampeerterreinen van de Nederlandse Caravan Club en de Nederlandse Toeristen Kampeer Club staan onder kamperen.
De provincie Limburg krijgt onder Nederland een eigen pagina omdat ik hier gewoond heb en hier vele foto's heb die ik graag met u wil delen.
Heeft u vragen? Neem dan geruste contact met mij op via de contact pagina
Hieronder een serie filmpjes van Youtube over koude winters in Nederland.
Nederland heeft wel wat strenge winters gehad en ik heb op You Tube daar wat bewijzen van gevonden. Gewoon leuk om te bewaren deze beelden en nog eens terug te kunnen kijken. Toch zijn deze koude winters helaas meer uitzondering dan aan de orde van de dag. Dus met de auto op het ijs? Dan kunt u beter elders heen gaan.