Vervolg 2 Spanje

Ik heb zo'n medelijden met deze lieve schat. Staat daar dag in dag uit eenzaam op de vlakte. Ze draagt haar lot gedwee. Maar ik vind het zielig. Geen idee of het dat ook werkelijk is.

Samen met mijn ex-man ga ik dan nog een keer naar Ronda. Maar het is eigenlijk zonde van de tijd. Hij houdt van autorijden en daar geniet hij van. Ik heb geen idee wat de omgeving hem doet. Hij merkt niet eens dat ik wil fotograferen. Ach we laten het zo, zo is het altijd geweest.

Naast Ronda gaan we samen ook nog een keer naar Antequera voor politieagenten in ieder geval niet kunnen lezen en dat bespaard ons een parkeerboete. Geen idee dat het niet mocht. Het hele Spaanse verhaal was Abracadabra voor ons. Iedereen stond er, Dus ja, dan parkeer je daar ook. Alle auto's hadden een bon. Maar een bon met onjuiste gegevens valt gelukkig niet te incasseren.

En dan is het helaas tijd om af te reizen naar het noorden. Ik hoop dat iedereen er van genoten heeft. Voor mij voelt het alsof ik eindelijk vrijgelaten wordt uit de hitte. Ik had hier zoveel willen bekijken. Maar helaas. Dan moet je wel gezelschap hebben dat dat ook wil. En daar ontbreekt het juist aan. Tranen helpen niet, alleen volhouden en niets laten merken. De 6 langste weken van mijn leven.

Er staan niet veel huizen langs het pad dat naar Casa Hildalgo leidt, maar het zijn wel leuke huisjes.

Ons houvast. Als we hier zijn moeten we de steile weg naar beneden nemen.

Wat een grote cactussen! Daar wil je niet invallen. Dan heb je echt stekels in je broek

Het zandpad gaat steil naar beneden. We hadden hier nooit in durven rijden als ze niet voorgereden had. Heb ook de nodige schietgebedjes gedaan dat we er weer uit zouden komen want die helling ligt dicht op of over de 25% steigingsgrens.

De laatste wolken verdwijnen en een strakblauwe avondhemel komt te voorschijn,

Zonnen en Zwemmen en dat alles in de eigen tuin, ze zijn toch maar verwend deze reis.

Hier heeft ooit een huis of schuur gestaan, maar dat kunnen we er nu niet meer van maken. Wel mooi zo in het gouden avondlicht.

Villanueva de la Conception, Andalucia, Spain, Spanje — De charme van de avond zon. Alles wat oud en lelijk leek lijkt plotseling mooi en waardevol. Dit ga ik missen.

De doorgaande weg richting de oude weg naar Malaga

Rijpe cactusvruchten zijn nu overal. De vruchten zijn groot en de planten zijn grote heesters

Zo lijkt het niet zo steil, maar het is het wel degelijk.

Wat zullen die jongens dat zwemwater missen.

In de avond mag Manga niet meer zwemmen, hij is het er niet meer eens.

Manga geniet ervan dat het niet zo warm is, en ik ook eigenlijk. Zonde dat het er bijna op zit. Maar ook heel erg blij dat we deze verkeerde vakantie kunnen afsluiten. Hopelijk kan ik er nog een beetje voor mezelf van maken op de terug weg.

Olijven en amandelen, en natuurlijk cactussene n agaven zo groot als bomen. Dat zijn wel de herinneringen aan deze maand in Andalucië

Palmen had ik veel meer verwacht maar die zijn er eigenlijk maar weinig. Maar die er zijn, zijn wel heel mooi

Nog een keertje naar Ronda

19 Augustus

Als ik wakker word dan schijnt de zon, maar er hangen ook wat wolken, maar niet dreigend. En regen, dat schijnt hier niet meer te zijn gevallen sinds begin juni.

We trekken ons niets aan van de wolken en gaat nog een keer op pad naar Ronda, nu zonder kinderen. Die vermaken zich wel. Ze weten wanneer ze naar binnen moeten gaan als het te warm buiten wordt. Ik heb echter behoefte aan er uit komen. Niemand die dat schijnt te kunnen begrijpen.

Enfin, ik houd mijn mond wel. Zolang hij rijdt vallen er geen ongemakkelijke stiltes als ik niets zeg. Maar er komt spoedig een einde aan mijn vriendelijke conversaties in de auto. Ik ben het gewoon spuugzat dat niemand ooit wat terug zegt. En dat geldt voor alle 3.

De kinderen kan ik dat wel vergeven op grond van hun autisme, maar het spelletje niets zeggen in de auto valt me steeds moeiljker en het spijt me nu geweldig dat ik mijn rijbewijs heb opgegeven. Maar niets aan te doen. Ik hoor hem mij nog overtuigen. We redden het wel met 1 rijbewijs. Concentreer jij je nu maar op je herstel. Wat zou hij werkelijk gedacht hebben. Ach hij is het niet waard om over na te denken.

Geen tijd om te genieten. Ach het duurt mijn tijd wel.

Grote masten van de electriciteit doorbreken het gouden land dat meer op een woestijn lijkt dan op akkerland.

Ik vind de witte huizen met bloemen tegen de gevels toch wel de mooiste.

Prachtig huis in Ronda. Daar wil ik wel wonen. En op het dak onder dat prieel tekenen en schilderen. Ach dat zou wat zijn. Welk uitzicht zou je daar hebben?

Zonne energie had ik hier wel verwacht, maar niet de grote windmolens die hier overal op de omliggende bergen staan. Het lijkt wel of ze overal staan waar maar ruimte is.

Olijfbomen zijn echt geen kleintjes, maar vergeleken bij de windmolens zijn het net dwergstruikjes.

En dan komt El Torcal weer in zicht. We naderen Antequera

Andalucia, Spain, Spanje — Ruta Geologica Torcal de Antequera, Graag zou ik hier even rustig rond willen kijken, maar dat zit er niet in. De vraag om hier te stoppen voelde al aan alsof het teveel gevraagd is.

Soms lijkt het wel of we in een woestijn zijn aangekomen.

Hier en daar een oase met een mooi huis of een soort boeren bedrijf.

Eindelijk in Ronda. Nu eens zien of we de auto dichter bij de stad kwijt kunnen.

Streetview Ronda, Andalucia Spain — Waarempel, iemand rijdt net weg en wij hebben een plekje voor de auto vlak bij de ingang naar het centrum. Beter kunnen we het niet treffen. De verwensingen pretendeer ik niet te horen. Ik geloof dat iemand anders daar ook wilde staan.

De spoorlijn lijkt dood te lopen op de bergen maar buigt in feite ervoor af.

Antequera

Kinderen in Spanje, Casa Hildalgo, Villanueva de la Conception — De jongens in hun maagdelijk witte kleren die we gekocht hebben in Ronda.

20 Augustus

Ik zie mijn kans als de jongens er zelf om vragen om op de foto te mogen in hun mooie witte kleren en dus gaan we maar aan de slag. Inwendig moet ik lachen. De ene kijkt als een boer die kiespijn heeft de ander alsof hij een topmodel is. Maar uiteindelijk hebben we alle drie een hoop plezier. Jammer dat er weer iemand ontbreekt. Waarom toch.

De witte kleren zijn een mooi contrast in deze mooie tuin. Deze tuin met zoveel fruit en bloemen zal ik thuis gaan missen. Want thuis is dit niet mogelijk. Maar misschien kunnen we wel wat ideeën meenemen naar huis.

Ik ben gek op de vijgen en lemoenen en al het andere fruit dat ik niet helemaal kan determineren maar wat goddelijk smaakt. Ook wat laurier mag ik drogen om mee naar huis te nemen. Dat vind ik helemaal geweldig.

Het land is prachtig in de omgeving van Malaga. Ooit hoop ik hier nog eens terug te komen, maar dan in het voorjaar als alles fris groen is en als er volop bloemen zijn. Het lijkt me helemaal fantastisch om al die grote agaven, lemoenen, citroenen, amandelen, olijven en cactussen in bloei te zien. Dat is echter iets voor de toekomst.

Met gemengde gevoelens zal ik op deze reis terug kijken. De pijn wordt wel minder, maar zal nooit helemaal verdwijnen. Ik hoop dat in ieder geval de kinderen de reis van hun leven hebben gehad en dat ze deze ervaring niet meer zullen vergeten.

Hoewel het reizen met deze boys vaak een uitdaging is, ben ik toch heel blij dat ik hen deze ervaring heb kunnen bezorgen. Veel mensen die naar Spanje gaan liggen alle dagen op het strand, en hoewel de jongens het grote zwembad in de tuin elke dag gebruikten, hebben we ook andere dingen gedaan. Voor mijn zielerust hadden ze hun eigen Playstation mee en hun eigen spellen. Dat gaf hun ook de nodige rust als alle nieuwe ervaringen een beetje te veel van het goede werden.

Mijn kleintje, goh, hij was zo teer met al die kabels in zijn hoofdje. Wat heb ik voor hem gevochten. En kijk nu eens! Een pracht vent.

De kinderen zeuren nu zo om een foto met mamma dat pappa die wel moet maken. Jeetje wat een opgave. Waarom moet er toch zo moeilijk over gedaan worden? Het zijn toch ook zijn kinderen? Of zie ik dat fout?

Na 4 weken, weer op weg naar huis

Daags van te voren pakken we in. Zo is er niet zo veel te doen als we gaan vertrekken. Ik krijg 3 flessen olijfolie van de eigenaresse omdat we hun zo geholpen met hun water lekkage en omdat ik onder deze periode de was verzorgd had. Het was heel lief van haar, maar het had niet gehoeven.

Ik heb de reis goed voorbereid, maar er zijn altijd weer haken en ogen aan een reis voorbereiden waar je de weg helemaal niet kent. Deze eerste etappe gaat echter precies zoals gepland. De kinderen houden zich rustig en met uitzondering van een oudste zoon die boos is dat zijn telefoon kapot is. Misschien kunnen we in de stad dat probleem oplossen. We zullen wel zien.