Vervolg Spanje

Het feest gaat beginnen

Zoals verwacht willen de kinderen niet mee. En ja, als ik de enige ben die ze mee wil hebben, dan laat ik het er maar bij. We gaan tegen een uur of 8 op weg. Veels te vroeg blijkt wel, maar ik geef niet op. Ik heb me voorgenomen dat ik eerst ergens lekker wil eten, dus we zien wel hoe het gaat.

Ik kan heel lang doen over een glas drinken als het moet en dat lukt me dan ook om tijd te rekken. Tegen een uur of 9 gaan we naar een restaurant. Ook veels te vroeg blijkt weer. Jammer dat we niet meer informatie op voorhand hadden. Maar ja, ik lees geen Spaans en de VVV is in Antequera.

Dan maar weer dezelfde techniek gebruiken. Ik gebruik mijn maagband nu als excuus om heel langzaam te eten en er ook nog een fles water bij te krijgen. Het eten smaakt fantastisch maar mijn gezelschap maakt het me moeilijk om enthousiast te blijven. Toch wil ik niet opgeven.

Het ezeltje langs de weg laat me in elk geval lachen. De kinderen rijden in het karretje of rennen er achteraan. Zij hebben de grootste lol in het ezeltje en zijn berijder. De ballonnen maken het dat iedereen wel moet lachen als je het ziet.

De lampjes gaan branden en El Torcal op de achtergrond maakt het even of ik in de Alpen ben in plaats van het in het gouden velden gehulde Villanueva de la Conception.

Overal staan nu kraampjes met eten of drinken

De meisjes in flamingojurkjes. Ze stelen de show tot het fiesta begint

Tegen middernacht nog geen sprake van de verwachte flamingodansers en ik geef het op. De kinderen zijn nu al lang alleen, en ik weet bet dat ze bellen als er iets is, voor mijn gevoel kan ik niet langer wegblijven.

Uiteindelijk geef ik het op. We hebben geen idee wanneer de dansers zullen beginnen en omdat het staan op krukken niet gezond is voor mijn lichaam moet ik wel. Het doet in heel mijn hart zeer dat we al voor middernacht terug gaan naar het huisje. Inwendig huil ik harder dan hard, maar ik laat niets blijken.

We stoppen nog een keer om een foto te maken van het verlichte dorp. Daarna wacht ik tot de kinderen naar bed zijn. Daarna ga ik nog even tv kijken, het interesseert me niet wat, maar ik ben zo kwaad dat ik niet kan slapen.

Hoe meer het donker wordt, hoe gezelliger zijn de straatjes van dit kleine witte stadje tussen Antequera en Malaga.

Nu is het dan wel donker. Er komen steeds meer mensen.

Villanueva de la Conception, Andalucia, Spain, Spanje — Overal lampjes maken het gezellig, maar het duidelijk dat het echte feest pas heel laat gaat beginnen. Dus nog maar een wandeling.

De luiken van de huizen gaan langzaam open. Het is nog steeds warm, maar niet meer snikheet. Ik geniet ervan en hoop dat het lang gaat duren

De plaatselijke discotheek is gesloten gedurende de Fiesta

Gratis water, dat is wel een goed idee want het is nog steeds erg warm.

Het wordt steeds drukker op het plein, maar we hebben geen idee wanneer de danser zullen komen.

Fiësta, maar wat duurt het lang voor er opgetreden wordt. De muziek is wel leuk, maar ik dansers zien.

Het hele plein is vol met mensen maar helaas wil mijn ex niet gaan zitten. Zo wordt het wel erg moeilijk om deze avond vol te houden.

Een reisje naar Ronda

Een laatste blik naar het noorden en de rotsen van El Torcal. Nu gaat onze neus naar het zuidwesten.

16 Augustus

Eindelijk gaan we Andalucia een beetje verkennen. We gaan naar Ronda, maar ik zal een beetje creatief boekhouden en de rit zo lang mogelijk maken als ik maar durf. Want het is hier prachtig en de jongens zitten met hun spelcomputers op de achterbank. Die houden zich wel even rustig.

Toch wil ik ervan genieten. Een laatste blik op El Torcal tot we afbuigen naar Ronda. De olijfbomen maken het toch tot een speciaal gebied. Het geluk is een beetje met mij doordat een aantal wegen afgesloten zijn.

Dus we komen nog bijna in Antequera voor we af kunnen buigen naar Ronda. Maar het lukt. Over kleine weggetjes kruip ik richting Ronda. We passeren Sendero Sierera de Huma vlak voor we in El Chorro zullen komen. El Chorro is vooral bekend om het lang vervallen pad El Caminito del Rey. Maar sinds ons bezoek is het pad hersteld en kunnen wandelaars weer hun hart ophalen in dit prachtige stukje natuur. Een gezonde dosis antistoffen voor hoogtevrees blijven nodig. Wilt u weten hoe het er aan toe ging voor de nieuwe wandelweg werd aangelegd, google dan eens op 'YouTube en u komt huiveringwekkende video's tegen.

Wat een bloemen hebben deze agaven, het lijken wel bomen, Sendero Sierra de Huma

Wat heeft dit huis een prachtig uitzicht. Daar wil ik wel wonen, als het niet zo warm was in de zomer.

Adelaars, ik vind ze toch altijd weer. Ook al is deze heel hoog in de lucht.

We staan in de volle zon, dus lang kan ik het uitlaten van Manga niet maken. Maar er is geen mens te bekennen dus laat ik hem lekker los rennen tot ook hij de warmte zat is en zich aan zijn water te goed doet.

Te koop, vlak bij El Caminito del Rey. Zou het zo willen opknappen als zomerhuisje.

Olijfbomen of cactussen of agaves in grotes die ik nog nooit in de vrije natuur heb gezien. Het is prachtig, maar toch verlang ik naar fris groen en felle bloemen.

El Chorro, hier komen nog stoomlocomotieven langs. Helaas nu geen enkele trein.

De rotsen en het water en de bossen rond El Caminito de la Rey maken nu plaats voor kale rotsen,

Toch zijn de olijfbomen al snel weer van de partij.

Zoveel verschillende soorten komen we tegen op weg naar Ronda.

Overal rijen olijfbomen. Geloof niet dat ik mijn leven ooit zoveel olijfbomen heb gezien. Ook niet in Italië

Toch mooi dat het wat frisser is vandaag. Nu hebben we een mooi zicht op El Torcal

La Joya is onderdeel van de Minicipio de Antequera

Parc National en Sendero Sierra de Huma. Bij de ingang van het wandelpad stoppen we om de benen te strekken en ik wil de prachtige agaves vastleggen.

Agaves, Andalucia, Spanje, Spain. — Prachtige agaves die hier bloeien als bomen. Zo groot en imposant. Indrukwekkend. Kom Manga, doe effe kalm aan.

Het uitzicht is pracht aan de voet van de berg waar u de wandeling Sendero Sierra de Huma kunt maken. Gelukkig zijn er wat wolken, anders was het hier verschrikkelijk heet geworden.

El Caminito del Rey, de brug in de verte is de oude brug. Vlak na ons bezoek aan Spanje is men toch begonnen om het oude pad in glorie te herstellen. Hoewel afgesloten waren er nog altijd waaghalzen die zich over het 100 jarige pad waagden.

Tele doet veel. Hier het oude half vergane pad, El Caminito del Rey

Als we het wandelgebied van El Caminito de la Rey achter ons laten duikt dit mooie kunstwerkje op. Ermita de Nuesttra Senora de Villaverde

Net als in El Torcal treffen we ook hier weer door water gevormde rotsen aan die inmense afmetingen hebben.

Hier een heel oud huis. Of het nog bewoond is? Ik weet het niet.

Ronda

Het vinden van een parkeerplaats is echt een ramp. Maar het lukt ons toch, maar we zitten volgens mij niet meer in het centrum. We zien het straks wel. Als het moet dan kan hij de auto wel gaan halen met een van de kinderen en dan wacht ik wel op hem. Want die parkeergarage is me echt iets te laag voor onze hoge bus. Schijnbaar houden ze hier niet van bestelbussen.

Dus moeten we langs de woonwijk terug lopen naar het centrum. En daar treffen we rijen prachtige gele huizen aan. Een heel contrast met het vele wit. Maar wel mooi met al die witte trappen ervoor. Inmiddels zijn we allemaal hongerig, maar de cafetaria biedt alleen drinken tot 17 uur. Dus na een drankje gaan we verder naar het centrum.

Achteraf verbaast het me hoeveel geduld mijn ex heeft gehad toen. Normaal gesproken had hij allang weer terug gewild. Nu kopen we mooie witte kleren voor ons allemaal. Zelfs de jongens hebben er zin in. Ze vinden die witte kleren prachtig, helaas kan ik met mijn maat er niet terecht en dat doet wel pijn, maar met mijn witte linnen jurk weet ik dat het niet op zal vallen.

En nu op naar een maaltijd. Er moet hier toch iets te eten zijn. Maak me niet gek dat ik moet wachten tot de avond.

Streetview Ronda, Andalucia Spain — Zijstraatjes zijn extreem rustig in Ronda op deze tijd van de dag, Andalucia Spanje

Toch eng hoe ze er zo een huis tussenuit gehaald hebben

Ronda Andalucia, Spain — Prachtige straatjes, maar zo stil. Het siësta. Maar dan nog. Het is zomervakantie. Ronda, Andalucia, Spanje.

Shop Ronda Andalucia Spain — Galerias Madrid met zwart wit etalage. Ooit krijg ik een flamingojurk. Al moet ik hem zelf maken. Ronda, Andalucia Spanje

Eindelijk aangekomen in de winkelstraat. Gelukkig zijn hier ondanks het tijdstip van de dag wel wat mensen op de been en de winkels zijn grotendeels open.

onroerend goed te koop in Ronda, Andalucia Spanje — Het staat te koop, maar wonen kunt u er voorlopig niet. Wel bouwen. Prachtig om te zien

Toch is het erg stil in de zijstraatjes van de winkelstraat

Plein in het centrum van Ronda. Hier zijn wel wat terrassen, maar weer geen eten. Alleen ijs en drinken. Wel water voor de hond. Wat een geluk hij heeft het beter dan wij.

Ronda 1898-Paris 1975, if you can translate the text please let me know. Ronda, Andalucia Spain — Ronda 1898 - Paris 1975, de rest is me een raadsel. Andalucia Spanje

Veel volk is er niet buiten al zitten op alle terrasjes wel wat mensen. Het is gewoon te warm zo midden op de dag.

Wat een leuke straatjes hier. En vooral de hoogte verschillen maken het mooi, maar ook moeilijk begaanbaar. Maar ik doe mijn best.

Stille straatjes, jammer van de auto's maar ja, die mensen wonen natuurlijk hier.

In Ronda zijn ze gek op trappen. Ik krijg het er benauwd van, maar houd vol. Ik wil niet opgeven. Mijn rolstoel is hier niet van toegevoegde waarde. Dus gaan we tergend langzaam verder.

Je ziet hier in Ronda garages onder huizen dat je je toch echt afvraagt, hoe kom je daar met een auto? Er zijn immers overal trappen en nog eens trappen. of zou het niet als garage in gebruik zijn, maar als voorraad hok?

Palmen geven in dit park nog een beetje schaduw. Maar daarvoor zoveel trappen af en daarna weer op? Nee, laat maar zitten. We gaan wel door op het straatje. Hier moet toch ook een keer wat schaduw komen.

Een heleboel trappen opnieuw, maaar ook mensen die wat groen willen zien. Toch lijken de planten het niet helemaal naar hun zin te hebben in de warmte en volle zon.

Er is geen ontkomen meer aan. Ik wilde geen auto's op de foto, maar nu moet ik toch echt hoogte verliezen en dat gaat hier alleen maar met trappen.

De kinderen zijn al op de oude stadsmuur van Ronda uitgekomen.

Wat een ravijn midden in Ronda. Er stroomt een miezerig straaltje water door maar de vormen van de rotsen wijzen erop dat er veel grotere hoeveelheden water doorheen zijn gegaan.

En ja, lege straatjes hebben toch mijn voorkeur boven straatjes waar veel auto's geparkeerd staan.

Met je boodschappen deze trappen op moeten, gaat op den duur ook wel in je benen zitten.

Natuurstenen poorten in de muren met soms ijzeren, soms houten deuren. Ze zijn en blijven mooi

Hoe mooi dit straatje ook is, ik waag me er niet aan. Het zijn gewoon te veel traptreden.

Voor de afwisseling een geel huis in het witte Ronda

Hierover zijn we naar beneden gekomen. Ik doe een schietgebedje dat ik deze treden niet weer op moet. Dat gaat hem niet worden.

Ronda wordt opgenspleten door een diep ravijn. Met vele trappen kan je het ravijn bezoeken. Ik laat het voor wat het is. Jmmer genoeg durven de kinderen niet alleen.

Eindelijk weer auto's in de straat. Wat er ook gebeurd, hier moeten we zelf ook kunnen komen als ik het niet haal om terug te komen bij de auto.

Dit is eigenlijk een van de topfoto's van deze reis. Het tradionele Spaanse huis, de emmers geverfd in de kleuren van Spanje gevuld met kleurrijke bloemen. Waarschijnlijk zijn het de bloemen waarom ik me zo aangetrokken voel tot dit huis.

Het mooie huis lijkt wel deel uit te maken van de fabrieksgebouwen erachter. We zullen het nooit ontdekken omdat ik niet de tijd krijg om er mensen naar te vragen. Zonde maar zo zal het deze reis vaker gaan. Ik ben al blij dat ik het volhoud op krukken.

Mijn telelens helpt me in elk geval de brug en het watertje beter te bekijken.

Ik zouj de betekenis van al deze poorten wel eens willen weten. Misschien ooit. Maar niet op deze reis.

Eindelijk is ergens een restaurant open, maar erg veel haast hebben ze niet in de keuken. Echter ik heb hier een diabeet die nodig moet eten anders heb ik straks nog grotere problemen en dat moet ik echt voorkomen. Maar hoe leg je dat uit, dan maar met de symbolen van de bloedsuikerkaart. Dat maakt indruk. En ja, dan krijgen we eindelijk wat te eten.

Oude huizen en wegen en dus ook hele oude bruggen. Aan de voet van de stad. En nee, ik ga niet afdalen tot de brug. Al zou ik dat het liefste doen, heel diep in mijn hart.

De enorme hoogteverschillen waarop Ronda is gebouwd, maken het tot een fascinerende stad.

We zijn aan de rand van de stad gekomen. En dan kijk je meteen de velden en bergen in. En natuurlijk zijn meteen ook de olijfbomen in zicht.

Nieuwe kleren geshopt

Eindelijk een wolkje aan de lucht

17 augustus

Als ik opsta is het voor het eerst sinds we hier zijn bewolkt en niemand die het spijt. de bloemen slurpen snakkend iedere druppel water op. Ook al geef ik de bloemen elke dag zowel in de ochtend als avond water, het lijkt nooit genoeg te zijn.

Lang regent het echter niet. De zon blijft verborgen in de wolken, maar het is nog steeds erg warm. Ruim 35 graden. Dat is ongeveer 10 graden minder dan de afgelopen dagen. Ik wil niet eens weten hoe heet het in de volle zon is geweest de afgelopen dagen, maar het was in elk geval meer dan 45.

Vervolg 2 Spanje