Als kind al was ik gefascineerd door treinen. We gingen in de vakanties veel naar Zwitserland en daar hadden we tijdens wandelingen vaak een prachtig uitzicht op bergbanen en spoorlijnen. Ik ben altijd heel erg geïnteresseerd geweest in de tegenwoordige Matterhorn Gotthardbahn, de MGB. Deze spoorlijn is ontstaan uit een fusie van de BVZ, de Brig Visp Zermattbahn en de FO-Bahn, de Furka Oberalp-Bahn. Samen met de RhB, de Rhätischebahn verzorgt ze de Glacier Express, de langzaamste sneltrein dwars door de alpen. Als ik aan het fotograferen was dan waren treinen vaak een onderwerp van de foto. Vooral als ze door het prachtige Zwitserse landschap gleden. In 2000 heb ik een kalender gemaakt van de Bernina Krokodil om zo wat geld in te zamelen voor de restauratie van de BB 182. Dit is de locomotief opd e achtergrond van de foto. Ze stond in zomer van 2001 nog in de werkplaats van de RhB in Samedan in het Zwitserse kanton Graubünden. Lees hier verder voor het verslag van dit bezoek.

Langzaam is ook mijn liefde voor Nederlandse treinen gegroeid. Vooral na het bezoeken van Eurospoor 1999. Vanaf dat moment ging ik me ook steeds meer verdiepen in historisch spoor in Nederland. Omdat wij in Limburg wonen kwam ik al snel uit bij de ZLSM. U kunt over deze oude Zuid Limburgse Stoomtrein Maatschappij van alles lezen op deze homepage. Ik heb in de loop der tijd al heel wat foto's gemaakt bij de spoorlijn die van Schin op Geul naar Simpelveld loopt en vandaar nog doorrijd naar Kerkrade West of Vetschau in Duitsland. Ook op diverse stations in Nederland heb ik het rijdende materiaal gefotografeerd. Daarnaast heb ik ook een bezoek gebracht aan de werkplaats van NedTrain in Tilburg.

In die tijd begon ik ook een club op clubs.nl over treinen. Die club gaf me lang vele nieuwe contacten met enthousiaste mensen die ook om treinen geven. De club heb ik na 11 jaar afgesloten toen ik verhuisde naar Zweden. Nu is het tijd voor nieuwe uitdagingen, neemt niet weg dat ik nog altijd mijn spoorvrienden dankbaar ben voor hun bijdragen.

Omdat er zo weinig van te vinden is op het internet heb ik besloten om over de maatschappijen die mij aanspreken speciale pagina's te maken op mijn site. Ik probeer zo veel mogelijk informatie bij de maatschappijen te verzamelen welke ik dan verwerk op mijn homepage. Zo heb ik beschrijvingen gemaakt van de Rhätischebahn, inclusief de BerninaBahn en de Vereina-Linie, de BLS, de voormalige BVZ en de FO-Bahn, de MGB en nog vele andere zijn in de maak. Zo ben ik bezig met de Gotthard-Linie die door de SBB wordt verzorgd. 

Inmiddels is er heel wat verschenen op internet, maar toch blijf ik blij dat ik zoveel tijd en energie heb gestoken in deze prachtige spoorlijnen. Ook al zijn sommigen gefuseerd en dragen ze nu andere namen, hun karakteristieke verschijning in het landschap is onveranderd mooi. Welke naam er ook op de locomotief of het rijtuig geschreven staat. 

Naast de Zwitserse spoorwegen ga ik ook schrijven over de Zweedse en wellicht Noorse en Finse spoorwegen. Voorlopig houd ik het bij Zweden. De prachtige spoorlijn van Mora naar Gällivare, de Inlandsbanan, is de meest interessante is voor mij. Waarschijnlijk omdat deze spoorlijn nu vlak achter mijn huis loopt. 

Als verjaardags cadeau krijg ik op deze dag in 1997 van mijn man en zoontje en treinreisje  cadeau. We gaan vanaf onze camping in Vicosoprano al met de auto naar de pashoogte van de Berninapas.  Het is een prachtige dag en de zon schijnt volop.  Onze Gavin slaapt in de auto en wordt pas wakker als op de parkeerplaats van het station aangekomen zijn.  We zetten Gavin in zijn buggy en zoeken onze weg naar het stationsgebouw.

Aanvankelijk zien we alleen maar een klein paadje tussen de koeien door dat in de richting van het station loopt.  Heel voorzichtig de dalen we dit wandelpad af naar het spoor.  Eenmaal aangekomen   bij het station zien we dat ook makkelijk gekund had.  Toch was het wel lachen.

Als eerste gaan we kaartjes kopen naar het station Cavaglia. Dan krijgt Gavin zijn flesje en wachten we op de trein.  Na verloop van tijd zal blijken dat we op een trein wachten die niet zal rijden Ik kan veel foto's maken van treinen die vanuit de Tirano naar St Moritz rijden.  Er staat ook een kleine bagage loc en ook hiervan maak ik de nodige foto's. Een behulpzame spoorbeambte legt ons uit dat de trein naar Tirano op zondag niet rijdt en de eerste trein richting Tirano gaat pas over 2 1/2 uur. 

Hij biedt ook meteen aan onze kaartjes om te ruilen voor een kaartje voor de volgende dag. Dan pakken we onze spullen bij mekaar en gaan terug waren auto.  Nu nemen we het grote pad omhoog naar de parkeerplaats.  Dat loopt toch wel wat makkelijker dan het wandelpad.  Toch lopen we er bijna een half uur op voor we boven zijn.  We besluiten in het restaurantje op het parkeerplaats lekker uit eten te gaan.  Als verjaardagsmaal kies ik hier een heerlijke Alpen macaroni.  Roger laat verwennen met rösti. Onze Gavin van smult van bij de borden mee. Daarna rijden we terug naar Sankt Moritz. 

Onderweg zoeken we nog hout voor de vuurplaats  vlakbij de tent.  Er mag op de camping open vuur gemaakt worden en dat vinden we heel gezellig.  We gaan nog even naar de winkel om een fles wijn te kopen en nog wat om te knabbelen.  Daarna gaan we terug naar de tent.  Bij de camping aangekomen besluiten we om nog even door te rijden naar het dorpje even verderop op de helling. In 1981 ben ik hier ook al geweest en toen heb ik van hieruit enkele meerdaagse wandeltochten gemaakt.  Het waren zware tochten maar ik zal ze van mijn leven niet vergeten.  Ik vind het heel jammer dat ik deze vakantie nauwelijks kan wandelen.  Maar gelukkig kunnen we met de auto op heel veel plaatsen komen. 

We maken nog wat foto's van de camping.  Het is een mooi gezicht om neer te kijken op de camping die enkele honderden meters lager in het dal ligt. Omdat nog lekker warm is als we terug zijn ga ik nog een badje maken voor Gavin.  Het is een hele klus en na een half uurtje zit hij dan toch lekker te spelen in het bad.  Gavin besluit niet alleen zichzelf te baden maar ook pappa en mamma.  Het wordt dus een lekkere natte boel.  Na een uurtje spelen begint de zon achter de bergen te zaken en gaan we ons aankleden.  Het wordt nu in een half uur tijd gauw zo'n 10 ° koeler. We kleden ons lekker aan en terwijl ik Gavin verzorg gaat Roger vast het vuur aanmaken.  Dan haal ik uit de koelkast, een houten bak met koud stromend water uit te berg waarin iedereen zijn gekoelde spullen moet bewaren, de melk voorbij het avondeten.

In de bak drijft van alles: stukken kaas, melk, flessen wijn en flessen water, eigenlijk alles wordt in het water koel gehouden.  Iedereen maakte gebruik van, maar niemand gebruikt andermans spullen.  En als het per ongeluk dan toch gebeurt dan krijgt diegene van wie het was snel een vervangend product.
We roosteren onze broodjes boven het open vuur.  Als Gavin zijn bordje pap leeg heeft ga ik zijn ze bedje klaar maken. Een half uurtje later licht Gavin lekker te slapen in de tent.  Ik besluit dat er niet voldoende hout is voor die avond en ga dus in het schemerdonker opzoek naar meer hout.  Met mijn nieuwe zakmes dat ik ook op mijn verjaardag heb gekregen zaag ik wat takken klein die op de grond liggen.  Dan sleep ik alles naar de tent.  Met een glaasje wijn erbij wordt het toch heel gezellig. Als ook wij gaan slapen ben ik nog steeds opgewonden.  Morgen gaan we op tijd op weg voor onze rit met de Bernina Express. 

Die nacht gaat het flink stormen.  We moeten twee keer opstaan om de auto voor de wind te zetten zodat de tent geen schade door de wind op loopt. Doordat het dal heel erg smal is moet je hier wel rekening mee houden. Voor dag en dauw ben ik de volgende dag wakker. Ik ga snel mezelf en Gavin verzorgen en dan ga ik gauw een ontbijt klaarmaken. Tegen een uur of tien zijn we op weg. Maar het lijkt wel of we niet weg mogen. Eerst staan we lang in de file achter wegwerkzaamheden. Dan poept Gavin zijn broekje vol en zet het op een huilen. Vervolgens is het moeilijk een parkeerplaats voor de auto te vinden bij het station.

Toch zijn we we even na één uur op weg in de richting van Tirano. Ik geniet van het prachtige uitzicht over het Lago Bianco. Even later komen we door een tunnel uit bij station Alp Grüm. Een prachtig natuurstenengebouw dat op de berghelling ligt. Het is alleen te voet en per spoor bereikbaar. Hier wachten we op de trein uit Tirano en daarna vervolgen we onze weg naar Cavaglia. Als we zijn uitgestapt lopen een klein stukje, maar eigenlijk is het te warm om op het heetst van de dag te lopen. Dus gaan we op zoek naar wat schaduw, wat drinken en wat lekkers.

Er is een kleine cafetaria waar we notentaart en drinken kopen. Met onze buit gaan we lekker in de schaduw zitten. Met de eerst volgende trein gaan we weer terug naar Bernina Hospiz. Als we de sporen oversteken naar de trein struikelt Roger over een rails. De conducteur komt meteen helpen, maar gelukkig is er niets aan de hand. Alleen een blauwe plek herinnert er een dag later nog aan. De rit terug is minstens even spectaculair als de heen reis. Ik maak veel foto’s en dia’s. Het is alsof je er voor het eerst bent. Als we terugkomen bij de tent gaan we snel het avondeten bereiden. We eten een lekkere salade met brood.

Dan gaat Gavin lekker slapen en wij maken een flesje wijn leeg bij het vuur. Het is onze laatste avond in Zwitserland. Morgen gaan we naar huis. Het was een fantastische week in een prachtig land. Zomer 1997, Vicosoprano