In 1981 werden de eerste plannen voor het bezoeken van Zweden, Noorwegen en Finland gesmeed. Steeds echter kwam er iets tussen maar nadat ik met een aantal militairen uit Zwitserland de Vasaloppet had bezocht en die week de rout zelf ook had afgelegd, daar was het voor mij zeker, ik wilde meer van dit land weten.
Die zomer werd echter opnieuw de reis uitgesteld omdat we samen zouden reizen met een gezin met een hond en het was in die tijd niet eenvoudig een hond mee te nemen naar Scandinavië. Eenmaal terug van onze Zwitserland reis in 1983 besloot ik direct om nu definitief zeker een reis naar Zweden te boeken en met hulp van de ambassade en toeristenbureau's verzamelde ik alle informatie en ook de prijzen voor de boot. Toen die ineens heel gunstig uit gingen vallen gingen mijn ouders overstag en werd de eerste vakantiereis naar het noorden geboekt.
Een nachtboot van Denemarken naar Noorwegen en ook een nachtboot terug naar Denemarken. Onderweg enkele stops, ene in Duitsland en ene in Denemarken. Daarvoor keken we uit naar campings. De rest van de reis zouden we hoofdzakelijk vrij kamperen langs de weg. Iets wat volgens alle toeristenbureau's goed te doen was.
Ik zal hier ook verhalen over mijn reizen van 1984 en 1985. Verder zal ik mijn ervaringen wat betreft wonen en leven opdelen in de provincies waar ik tot nu toe heb gewoond, te weten Västernorrland, Jämtland en Västerbotten.
We begonnen in Sollefte¨å Kommun waar ik op diverse plaatsen gewoond heb. Vooral na mijn scheiding ging van het ene naar het andere vakantiehuis om maar niet op te hoeven geven. Daarna vond ik in Östersund onderdak bij vrienden, maar dat werd uiteindelijk ook heel erg moeilijk. Dus ging ik naar vrienden in Flatnor.
Daarna vond ik eindelijk mijn eerste eigen huisje, een appartement in Bräcke. Daar moest ik helaas na een paar maanden alweer verhuizen in verband met problemen met de verwarming. Vervolgens een tijdje in Bräcke gewoond in een appartement van de gemeente, maar uiteindelijk vond ik een huisje in Norrfors. Daar zou ik echter maar kort wonen omdat ik mijn huidige partner leerde kennen en bij hem in Lycksele ging wonen. Maar dat verhaal komt ook nog in mijn blog.
Om de hieronder beschreven pagina's kunt u meer te weten komen over diverse plaatsen. Ik zal proberen zoveel mogelijk informatie te verzamelen over interessante reisdoelen, maar ook over de historie van bepaalde plaatsen.
Het is de bedoeling dat de site van tijd tot tijd aangevuld wordt met nieuwe informatie, maar de wintermaanden zijn de maanden waar ik de meeste tijd heb om te werken om mijn site. In de zomer zullen we veel buiten zijn om te genieten van de prachtige natuur en om te zorgen voor onze boerderij in Lappland. We hebben geen dieren, op twee mooie honden na. Vroeger was de boerderij een paardenhouderij.
Tijdens de kortste dagen van het jaar genieten we van het weinige licht, vaak voorzien van de prachtigste kleuren terwijl vanaf half mei de zon niet meer onder gaat. Dat vergt enige aanpassing in je leefritme maar ik zelf heb er verder weinig moeite mee.
Om te genieten van een unieke ervaring met sneeuwscooters in het noorden van Zweden is een goede voorbereiding alles. Ik heb zelf geen ervaring met sneeuwscooters maar heb hier de belangrijkste informatie bijeen gezocht.
De 4 noordelijke provincies hebben de handen ineen geslagen en een kaart ontwikkeld met alle sneeuwscooter routes, en tevens een app ontwikkeld voor mobiele apparaten welke u helpen op een veilige manier te genieten van uw sneeuwscooter ervaring. Op de site van skoterkarta.se kunt u vanaf 150 sek de gewenste kaarten bestellen.
Op de pagina van Snöskoterrådet vindt u veel informatie die u moet weten voor u aan een tocht met sneeuwscooters begint. Deze site is ook in engels en duits te lezen. Deze site biedt voor alle jaargetijden informatie die belangrijk is om veilig in de de "fjällen", de bergen, te recreeren.
Deze palen zult u veel aantreffen. Het rode kruis is de markering van een gebaande scooterroute. U bent verplicht deze route te volgen en mag hierbij niet afwijken van de route.
Deze combinatie staat aan het begin van een route. Veelal staan in de nabijheid van deze palen ook plaatselijke aanwijzingen welke gelden voor het gebruik van sneeuwscooterpaden.
Volg altijd de aanwijzingen van de plaatselijke verordeningen.
Als u niet in het bezit bent van een sneeuwscooter kunt u het beste een sneeuwscooter huren bij een erkende en gediplomeerde verhuurder. Deze heeft alle spullen die u nodig heeft voor een veilige tocht, en is verplicht u op de hoogte te brengen van alle belangrijke zaken welke u moet weten. Hij of zij is uw eerste contact met de vrijheid van sneeuwscooter tochten. Vrijheid, maar niet zonder regels. Deze regels staan ook al bij de genoemde websites beschreven.
Belangrijke links:
Om te beginnen een aantal belangrijke borden voor als u in Zweden bent in de winter. Van boven naar beneden:
STOP!!!!!!!!!!
U nadert een kruising met een weg waar auto's rijden!
De kop van Zweden is voor mij het mooiste deel van Zweden. Echter door mijn relatie ben ik weer iets zuidelijker gaan wonen. Dat maakt dit project niet minder interessant, maar wel iets moeilijker. Maar uiteindelijk komt alles er. Deze site is voornamelijk een verzameling van mijn interesses en daar hoort dus ook Norrbotten bij. Ik zal op tijd en stond mijn kennis en ervaring in en over Norbotten met jullie delen.
Västerbotten is de provincie waar ik gewoond heb tot eind 2021. De foto is genomen op het erf van mijn toenmalige woning in de winter van 2016/17.
Mijn relatie daar liep op de klippen en wellicht dat ik daar onder het kopje Angélique meer over zal schrijven, maar dat weet ik nog niet.
Hoewel ik dus eind 2021 terug verhuisd ben naar Jämtland zal ik wel actief blijven in Västerbotten. Namelijk als biosfeersambassadeur voor de regio Vindelälven-Juhttátahkka.
Dit unieke biosfeergebied strekt zich uit van de bergen in het westen aan de grens met Noorwegen tot aan de kust van de Botnischegolf in het oosten. En strekt zich met het stroomgebied van de Laisälven zelfs uit naar Norrbotten.
Indien u nieuwsgierig bent kunt u @angelcelesta2 volgen op twitter. Daar kunt u steeds lezen wanneer deze site is geupdate.
Klik op de button om rechtstreeks naar mijn pagina over Västerbotten te gaan.
Op de pagina over Lappland zal ik schrijven over de cultuur van de Lappen/Sami. Noord Zweden was vroeger ingedeeld in Lappmarken. Deze Lappmarken waren aanvankelijk het gebied waar de Samen/Lappen met hun rendieren leefden. Ze hadden er voor de winter vaste woonsteden en in de zomer trokken ze met hun dieren naar de zomerweiden in de bergen aan en over de grens met Noorwegen. Ze hebben een rijke cultuur en proberen deze zoveel mogelijk te behouden. Op mijn pagina kan u lezen over hun historie, hun dagelijks leven en bijzonderheden van de leefwijze van dit oervolk.
Maar ook hier zal het biosfeergebied Vindelälven-Juhttátahkka ter sprake komen. De rendierhouderij is immers een onderdeel van een langdurig houdbaar biosfeergebied.
Klik op de knop hieronder.
De provincie in Zweden waar ik na mijn emigratie ging wonen. Onze keus was gevallen op Sollefteå Kommun. In een klein dorpje 2 Mil van Sollefteå vonden we een woning waar we het eerste jaar hebben gewoond. Daarna gingen mijn ex-man en ik gescheiden wegen en al zou ik nog een poosje in Västernorrland blijven, uiteindelijk zou ik verder trekken naar Jämtland en vervolgens naar Västerbotten om dan eind 2021 terug te keren naar Jämtland. Västernorrland heeft prachtige natuur, rivieren en meren, maar ook historische rotstekeningen in Näsåker. Juist door deze historische feiten blijft Västernorrland voor mij een interessant gebied. En natuurlijk ligt het niet al te ver van mijn huidige woonomgeving.
Lees verder door op de knop hieronder te drukken.
De tweede provincie waar ik me vestigde was dus Jämtland. Eerst bij vrienden in Östersund, later bij vrienden in Bodsjö tot ik uiteindelijk een eigen appartement zou vinden in Bräcke. Hier heb ik op twee locaties een aantal jaren gewoond voor ik naar Västerbotten verhuisde.
In 2021 ben ik voor mijn relatie terug verhuisd naar Jämtland, nu wel meer naar de "fjällen" (de bergen) en woon nu in het prachtige Sveg dat ook een station heeft voor de spoorlijn die al heel lang mijn interesse heeft, de Inlandsbanan.
Jämtland is prachtig qua natuur en ik heb er met veel plezier gevist, gewandeld en genoten van de prachtige uitzichten. Het meest bijzondere vond ik wel dat in de winter de zon niet over de berg kwam en daarom het dorp hulde in defuus licht. Lees verder door op de knop te drukken.
Heel Zweden heeft veel te bieden en ik ga kijken hoe ik een en ander hier op mijn site zichtbaar kan maken. Mijn hoofddoel is Noord Zweden, Norrland, omdat ik daar zelf de meeste affiniteit mee heb. Maar er is zoveel moois in dit land dat het niet eerlijk zou zijn om niets te vertellen over de andere mooie zaken in dit. De vraag is nog even hoe ik een en ander ga indelen.
Zweden is gevormd met oergesteente waarbij gezegd kan worden dat de meeste ondergrond bestaat uit graniet en gneis. Granit werd gevormd door gestold magma uit het hart van de aarde. Gneis werd gevormd door de verandering in de rotsen onder invloed van bewegingen van het aardoppervlak.
Oergebergte vindt men ook op de bodem van oerzeeën, dan ontstaat bijvoorbeeld zandsteen. Vooral de oostkust is ontstaan doordat de zee zich terug trok en de ondergrond door de hoge druk omhoog kwam.
Het huidige Zweden werd gevormd in de laatste ijstijd waarbij het gewicht van de ijskap een grote rol heeft gespeeld. Het enorme gewicht van het ijs deed de aarde veranderen, maar omdat het ijs ook voortdurend in beweging was, verplaatste zich materiaal. Terwijl de ijskap begon te smelten werd meer en meer steen, gruis en zand verplaatst. Grote delen van Zweden kwamen onder water te staan. Doordat het land lichter werd, de zeespiegel ging zakken, normaliseerde de situatie zich in de huidige vorm.
Vanaf het moment dat de ijskap ging smelten kwamen mensen Zweden binnen om daar te jagen en voedsel te verzamelen. Dit gebeurde nog in de steentijd. De mens heeft daardoor een grote invloed gekregen op de vorming van het land. Tegen de tijd dat de mensen zich definitief vestigden in Zweden, aan het einde van de bronstijd, werd oerbos gekapt voor landbouwgrond. Dit gebeurde ongeveer 2500 jaar geleden. In 2000 jaar werd Zweden gevormd tot wat het nu is.
Veel meer valt te lezen op de pagina over Lappland.
Via "loppisar" winkels, meestal vaak gewoon een schuur, waar men tweedehands spullen kan kopen ben ik in bezit gekomen van vele Zweedse boeken. Hieronder ook een hele serie jaarboeken van de Svenska Turistföreningen. Boeken van voor de Tweede wereld oorlog geven een mooi beeld van het Zweden van die tijd, terwijl door de loop der jaren heen heel wat informatie over Zweden is gedeeld. Het zal nog een hele klus worden alle boeken te lezen, maar daarvoor zijn de lange winters uiterst geschikt.
Ook een verzameling jaarboeken van de Zweedse kerk in Luleå geven een mooi beeld over het leven in Zweden in die tijd, maar ook worden er vele herinneringen aan vervlogen tijden gedeeld. Dit maakt deze werkjes uitermate interessant. Ook hier geldt weer dat het een hoop leeswerk wordt, dan uiteindelijk tot nog meer leeswerk leidt zodat ik nieuwe stukken kan schrijven over de historie van Zweden.
Een mooie vondst bij een loppis waren 3 schoolatlassen, waaronder ene van 1906. ene van 1951 en ene van 1961. Als men de kaart op zoekt waarop Nederland staat dan ziet men enorme verschillen. In 1906 bestond de Zuiderzee nog en is dus ook als zodanig ingetekend op de kaart. De kaartenboeken zijn veelgebruikt en hebben geleden onder de tand des tijds, maar ik ben heel erg bij met dit soort vondsten.
Bij een loppis kreeg ik vele boeken zelfs gratis omdat ze gaan stoppen met de loppis na 38 jaar. Daar vond ik naslagwerken van de jaren 50 welke nog een heel ander wereld beeld geven als nu het geval is. Dit soort vondsten zijn voor mij het neusje van de zalm.
Er valt natuurlijk heel erg veel te schrijven over Zweden. Maar het is wel leuk om een aantal wetenswaardigheden hieronder kort samen te vatten.
Zweden is een land van vele gezichten. Te beginnen in het zuiden van het land treffen we provincies aan waar we haast een "Hollands" karakter aantreffen met veel landbouw, akkers, weilanden met vee. Dit is voor mij persoonlijk de streek in Zweden die het minst aantrekkelijk is, juist omdat er zoveel overeenkomsten zijn met mijn geboorteland.
Dan hebben we natuurlijk de drie "grote" steden. Stockholm is een mooie oude stad met prachtige elementen, het slot, Gamla Stan, maar voor mij heeft de stad een groot deel van zijn charme verloren. Dit geldt overigens voor alle steden. Ik voel mij nu meer thuis in een landschappelijke omgeving als in een stedelijke omgeving. Malmö trekt mij in het geheel niet als stad en Göteborg heeft door de hoogteverschillen best wel mooie vergezichten over de stad, maar daar houdt het voor mij dan ook wel op.
Als we onze reis naar het noorden vervolgen dan is voor mij heel aantrekkelijk de "Inlandsvägen" en "Inlandsbanan". Deze grensstreek tussen Noorwegen en Zweden geeft de reiziger een mooi beeld van het bergachtige karakter. Langs de kust omhoog treft men ook diverse mooie delen aan zoals bijvoorbeeld de "Höga kusten" ten noorden van Sundsvall. Deze zijn absoluut de moeite van het bezoeken waard.
Hoe noordelijker we komen hoe ruiger het landschap lijkt te worden om dan ineens weer heel lieflijk te worden. De invloeden van warme en koude winden zijn hier goed voelbaar en zichtbaar.
De meren zijn natuurlijk ook een groot element in de Zweedse landschappen. De meren zijn veelal ontstaan aan het einde van de laatste ijstijd en zijn vaak voormalige gletsjers. Dit heeft tot gevolg dat veel meren onbeschrijflijk diep kunnen zijn. Zo is bijvoorbeeld het Hornavan bij Arvidsjaur tot wel 220 m diep. Hoewel men kan zwemmen in de Zweedse meren moet men er altijd voor oppassen dat men niet de waarschuwingsboeien passeert. Er zijn meren die tot 200 m uit de kant slechts een paar decimeter diep zijn om dan van de ene stap op de andere weg te zakken in een waar ravijn. Het gevolg ijskoud water dat in zeer korte tijd voor onderkoeling zorgt. Zeer gevaarlijk dus.
Wetenswaardig is ook het feit dat het Hornavan Zweden diepste meer is met een diepte tot 220 m. Daarnaast liggen in het Hornavan maar liefst 400 eilanden. Vandaar ook dat de oppervlakte van het meer vaak met twee waarden wordt aangegeven. De kleinste maat is de werkelijke oppervlakte van het water, de grootste maat de oppervlakte van het meer, plus de oppervlakte van alle erin gelegen eilandjes.
Berg | M boven zeespiegel |
Kabnekaise (Lappland) | 2.111 |
Sarektjåkkå (Lappland) | 2.089 |
Kaskasatjåkka (Lappland) | 2.076 |
Sulitelma (Lappland) | 1.860 |
Helagsfjället (Härjedalen) | 1.796 |
Norra Storfjället (Lappland) | 1.767 |
Lillsylen (Jämtland) | 1.704 |
Solbergsliden (Ångermanland) | 594 |
Storvätteshågna (Dalarna) | 1.204 |
Granberget (Värmland) | 701 |
Tomtabacken (Småland) | 377 |
Söderåsen (Skåne) | 210 |
Meer | Opp. km² |
Vännern | 5.585 |
Vättern | 1.912 |
Mälaren | 1.140 |
Hjälmaren | 484 |
Storsjön | 456 |
Siljan | 354 |
Torneträsk | 322 |
Hornavan | 230-280 |
Uddjaur | 190-250 |
Bolmen | 184 |
Eiland | Opp. km² |
Gotland | 3.001 |
Öland | 1.344 |
Orust | 346 |
Hissingen | 192 |
Värmdö | 180 |
Tjörn | 147 |
Rivieren | Km |
Klarälven-Göta älv | 720 |
Muonio- och Torneälven | 570 |
Dalälven | 520 |
Umeälven | 460 |
Luleälven | 450 |
Ångermanälven | 450 |
Vindelälven | 440 |
Kalixälven | 430 |
Zweden kent een indeling in zogeheten län. Een län kan men vertalen met provincie. Maar dat is niet gelijk aan de indeling die gemaakt wordt op grond van de namen van de landschappen. Hoewel de namen soms overeenkomen, hoeven dit absoluut niet om dezelfde gebieden te gaan. Erg verwarrend dus.
Er zijn dus 24 län maar er zijn 25 landschappen waarin we Zweden kunnen verdelen. Leuk voor op school bij de les topografie.
De 25 landschappen hebben elk hun eigen wapen, hun eigen landschapsdier en hun eigen landschapsbloem.
Hoewel we vertrekken met mooi weer is de voorspelling voor Denemarken niet erg goed. En ja, het zonnetje verdwijnt al snel achter de wolken zodra we de Deense grens passeren. We rijden in een rustig tempo omhoog en zoeken een camping niet te ver van de boot.
Omdat we geen idee hebben wat we aantreffen zullen gaan we een dag te vroeg naar de haven in Fredrikshaven. Het weer lijkt weer wat op te knappen, maar dat is slechts een korte opleving. We kijken of we met een boot eerder mee kunnen en mogen opstellen aan de buitenzijde van het terrein.
De storm is in alle hevigheid losgebarst als we met nog maar 4 eenheden over zijn. 3 Vrachtwagens en wij met auto en caravan. Wij hopen dat de boot vol is en dat wij hier gewoon staan tot morgen, maar die hoop gaat snel verloren als blijkt dat wij het zijn die moeten oprijden.
De caravan wordt losgekoppeld en gezekerd en de auto gaat onder het hydrolische dak. Dan komen de 3 vrachtwagens nog oprijden en gaat ons avontuur beginnen. De laaste voorspelling was dat er een stormwind staat van 8 a 9 Beaufort en dat het dus nog wel even kan duren voor we de haven uit mogen.
Die nacht gaat de storm niet echt liggen en met hoge golven varen we uiteindelijk in 18 uur naar het Noorse Frederikstad.
De ervaring van het rijden in Zweden in alle rust is een hele verandering met de hectische taferelen die we in Nederland gewend zijn. We nemen uitgebreid de tijd om de omgeving te verkennen en met mensen te praten. Een aantal van de ontmoetingen die ik tijdens deze reis had zal ik hier beschrijven.
Onze caravan staat aan de rivier. Elke morgen en avond komt een visser om hier ook te vissen. Die avond praat ik lang met hem en vertel dat ik het jammer vind dat ik de eland had gemist die ochtend. Zijn verse sporen lagen naast mijn tent. Hij vertelde dat ik niet alleen de eland dan had gemist maar ook de beer. Dat deed me toch wel even schrikken, maar goed de beer zat aan de overkant.
De volgende ochtend hoorde ik al heel vroeg iets rond mijn tent. Een zachte stem die vroeg of ik wakker was. Ja, antwoord ik zachtjes en snel kleed ik me aan. Even later sta ik om half 5 's morgens naast de visser aan de rivier. Ik had niet verwacht dat de goede man woord zou houden en mij werkelijk zou wekken, maar ik ben blij dat hij het heeft gedaan. Hij spreekt twee woorden Engels en de rest is Zweeds, maar hij praat langzaam zodat ik het kan begrijpen. Hij laat me zien hoe hij vist in de snelstromende rivier. Ik ben onder de indruk maar zie mezelf dit nog niet doen. Maar daarvoor ben ik eigenlijk niet hier.
We praten heel zachtjes en soms luisteren we alleen maar. Ineens pakt hij me vast en draait mijn lichaam in de juiste richting. Hij legt een hand over mijn mond en smoort mijn kreet. Ook al staat hij aan de overkant van het water, ik schrok me een breuk. Als ik weer op adem ben kan ik eindelijk genieten van het uitzicht. Een bruine beer komt steeds dichter naar het water. Hij heeft ons niet in de gaten, of verkiest het ons helemaal te negeren.
Hij gaat zijn gangetje en volgt de rivier stroomopwaarts. Mijn gids kent een manier om via omweg een betere blik op de beer te krijgen. We lopen naar zijn auto en gaan zachtjes weg en even later zijn we ruim km verderop aan het water terug. Hier is voor ons makkelijker om langs het water te lopen. We lopen voorzichtig in de richting van de visplaats. Mijn voet laat het afweten en ik schiet in tranen. Gelukkig ben ik wel lang, maar niet zwaar. Hij tilt me op alsof ik zijn eigen kind ben. Draagt me verder naar een schuilhut aan het water. We gaan naar binnen en inderdaad, na een half uur wordt ons geluk, ons geduld, beloond. De beer loopt ons tegemoet. Nu is het maar goed dat we in de hut zijn, want de beer zou ons nu wel kunnen ruiken.
Vandaag is het vissen voor de beer niet succesvol, na verloop van een half uur vissen zonder succes gaat hij of zij terug het bos in. Ik ben helemaal blij. Nu heb ik alleen de eland nog niet gezien. En dus besluiten we om terug te gaan naar onze kampplaats. De sporen wijzen erop dat de eland daar elke morgen komt. Hij helpt me terug naar de auto en dan zijn we al snel terug en misschien is het wel ons geluk dat we in de auto zitten, want als we de kampplaats oprijden staat de eland majestueus aan het water. Af en toe laat hij zijn kop zakken om te drinken. Vol ontzag kijk ik naar het grote dier.
Voor hem ben ik niet zo bang, maar ik ben toch blij dat we in de auto zitten. We zien hoe de eland terug komt in onze richting, maar eerst gaat richting mijn tentje. Ik schrik me een breuk. Wat gaat hij doen? Hij snuffelt wat aan mijn tent en besluit dat hij geen kwaad kan en dan ontlast hij zich vlak voor mijn tent. Daarna gaat hij op zijn gemak het bos weer in. Mijn gids gaat verder met vissen en ik pak eerst een boterham in de caravan, mijn ouders slapen nog, en dus ga ik terug naar het water en kijk hoe de man een aardig maaltje vangt.
De daarop volgende dagen zien we elkaar elke ochtend. Vaak zijn we alleen maar stil en luisteren naar de natuur terwijl hij vist. Niet elke dag met succes, maar dat hoeft ook niet. De laatste dag van ons op deze kampplaats komt tot slot nog een verrassing. Ik weet dat mijn ouders hem al gezien hebben, omdat hij 's avonds laat zich ook laat zien, maar dan ben ik diep in slaap omdat ik meer geinteresseerd ben in de beer en de eland. Die ochtend echter komt de otter zich ook nog presenteren. Mijn geluk kan niet op.
Ik weet niet hoe ik de man kan bedanken voor zijn tijd en de moeite die hij voor mij deed zodat ik dieren in het wild kon zien die ik nog nooit had mogen aanschouwen, maar hij wil van geen dank weten. Geeft me alleen een knuffel en wenst me geluk. Tot slot krijgen we de vangst van die dag. 3 Mooie vissen liggen in de emmer die dienst doet als brandemmer. Ik moet eerst nog even een uurtje slapen voor ik eraan wil beginnen om ze klaar te maken. We nemen ze mee naar onze volgende kampplaats. Nee, we weten nog niet waar dat zal zijn, maar ik weet zeker dat de vissen zullen smaken.
Op ons kampeerplekje 4 Mil van Strömsund hebben we elke avond steevast bezoek van Bevers. Ik heb tot dan toe de dieren nog nooit in de vrije natuur gezien. Vol verbazing kan ik kijken hoe ze met takken en ook hele bomen slepen om hun dam te bouwen. Ik raak gefascineerd door deze vlijtige beestjes.
Als we na onze emigratie gaan wandelen kom ik op diverse plaatsen ook beverdammen tegen. De sporen van de bevers zijn overal. Nu in Lappland vinden we de bever in onze achtertuin en daarom zal ik er hier wat meer aandacht aan besteden.
Het betekent ook oppassen. Want als we 's avonds op zoek gaan naar wild, dan kan er dus zo maar een boom over de weg liggen. Bevers knagen geduldig zelf behoorlijk dikke bomen om. Het is leuk om te zien dat ze later terug komen om de bomen te schillen. Helaas hebben we nog niet het geluk dat ik in 1985 had, om de bevers aan het werk te zien.
Maar wat niet is kan natuurlijk nog wel komen, dus we blijven uitkijken, elke keer weer.
Er staat veel informatie op mijn site en wellicht heeft u specifieke vragen aan mij. Ik kan niet garanderen dat ik het antwoord voor u heb, maar ik wil graag meekijken om uw vragen op te lossen.
Vul onderstaand contactformulier in en ik zal zo spoedig mogelijk contact met u opnemen. Ik wijs er wel op dat dit een particuliere site is en dat is dus niet dagelijks werk aan de site. Het kan dus mogelijk een aantal dagen duren voor u antwoord krijgt.
If you read my pages with a translator and you have some questions about its content or you want to discus something with me, please fill in the form below and I will answer you as soon as possible. Remind that this is a personal initiativ and I am not working all day on this site.
Om ni har läst mina sidor or har frågor till mig eller när ni vill prata om något, då kan ni kontakta mig med den formular som finns här nere. Jag vill svara så fort jag kan, men jag jobbar personligen på denna projekt. Det kan ta några dagar tills jag kan svara.