De Peter Tscherrig Anenhütte ligt aan het einde van het Lötschental, coördinaten 46.435164, 7.861436
Voor iedereen die 100% klimaat neutraal op vakantie wil. De hut heeft haar eigen waterkrachtcentrale, een bronwater pomp en hij heeft milieuvriendelijke afvoer van restwater. Er hangt echter wel een prijskaartje aan dat stijgt naar mate de luxe op de kamer toeneemt, maar ach, daar staan we nu even niet bij stil want het is een prachtige hut in een prachtige omgeving.
Hoewel op deze pagina een winterwandeling naar de hut beschreven staat moet u daarbij goed in acht nemen dat deze hut niet over een winterlager beschikt en dat u dus heen en terug moet op een en dezelfde dag!
Naast dat er vele snelle mogelijkheden zijn, wil ik u toch ook op een paar hele mooie tochten door Zwitserland wijzen. Tochten die de moeite waard zijn. De ene gaat helemaal over de westelijke kantons naar het zuiden, hoofdzakelijk Franstalige gebieden, en daarna volgt u de Rhone stroomopwaards. De andere route gaat meer centraal, over de Klausenpass, en daarna over de Grimselpass naar het Goms. Beide routes staan hieronder.
Vanaf Basel kunt u helemaal over de West Schweiz naar Gampel reizen of u kunt via Bern en de tunnel bij Kandersteg naar Gampel reizen. Vanaf Gampel gaat de bus verder het Lötschental in.
Het Lötschental is gemakkelijk met openbaar vervoer te bereiken. U kunt met de trein komen via de Goppenstein autoverlaad. Direct uit de tunnel slaat u linksaf het Lötschental in. Via Blatten bereikt u de Fafleralp, of u laat de auto op het station Goppenstein achter en neemt de postauto naar Fafleralp.
Wilt u geen gebruik maken van de autotrein dan reist u van Bern naar Montreux en van daar verder richting Visp/Brig. Juist voor u Raron bereikt slaat u linksaf naar Blatten en Goppenstein/autoverlaad. U volgt echter de weg naar Blatten. Vlak voor de autoverlaad slaat u rechtsaf richting Fafleralp. Er is een camping in Fafleralp. De parkeerplaatsen in het dal zijn betaald. Houd hier rekening mee als u komt.
Naar de Anenhütte over Guggialp/Guggisee
Wandeltijd ca 2,5 tot 3 uur
Vanaf de parkeerplaats in Fafleralp wandelt u naar links, u gaat voorbij aan de kiosk in de richting van Inneres Faflertal. Na zo'n 300 m buigt de weg naar rechts af (NIET VERGETEN) en stijgt dan gelijkmatig naar de Guggialp en voert u langs de Guggisee. Na zo'n 2 uur steekt u de Jegibach over en wandelt licht klimmend verder naar de Anenhütte. De route is zeer afwisselingsrijk en gemakkelijk te bewandelen. Geen moeilijke passages en zelfs goed te doen voor mensen die last van hoogtevrees hebben.
Naar de Anenhütte over Grund/Grundsee
Wandeltijd: ca 2 tot 2 uur 15 min
Vanaf de parkeerplaats in Fafleralp volgt u de wegwijzers Grundsee-Anenhütte. Na 150 m voert het pad naar rechts over de rivier de Lonza en u wandelt licht stijgend omhoog over de bodem van het dal. In ongeveer een uur wandeltijd voert de wandeling u opnieuw over de Lonza om daarna sterker te stijgen. De weg wordt moeilijker begaanbaar. Naar ca 2 uur bereikt u de Anenhütte
In zomer van 1976, 77 en 78 heb ik deze wandeling gelopen, 2 keer heen over de Gugguinalp en terug langs de Grundsee. Eenmaal 1977, hebben we de camping in Fafleralp bezocht. Dat jaar hebben we eigenlijk alle mogelijke wandelingen gemaakt tot aan de grens waar men echt moet gaan kletteren. Ook voor de gletscheroversteek wordt u aangeraden om gebruik te maken van een gids. Hier is extra uitrusting voor nodig! Toch zijn er genoeg varianten waarbij u met een standaard berg/alpine uitrusting terecht kan.
Bent u aan een uitdaging toe? Dan zijn er talloze andere varianten mogelijk. Uitgaande van het startpunt Fafleralp kunt u bijvoorbeeld de route over de "Klettersteig" nemen. Hiervoor dient u over geschikt materiaal, kleding, schoeisel etc te beschikken en over een goede conditie en ervaring met kletteren. Anders is deze route alleen aan te raden met het gebruik van een gids.
Hüttenwart Peter Tscherring ontvangt u graag in de Anenhütte. In 2020 is Adriane Schuhmacher uw Hüttenwärtin.
Postadres:
Peter Tscherring Anenhütte
Chutzenstrasse 65
CH-3047 Bremgarten b. Bern
Telefoon: +41 79 864 66 44
Email: info@anenhuette.ch
De Anenhütte is met recht een hut die zichzelf voorziet in water en stroom. Zelfvoorzienend is de hut met haar eigen waterkrachtcentrale en haar eigen bronwater. Dit in tegenstelling tot bijv de Monte-Rosa-Hütte, de enorme zonnepanelen daar helpen niet echt mee om echt een ecologische zelfvoorzienende hut te zijn. De kosten zijn hoog en zoals blijkt uit een bericht in de Weltwoche van 2010 is de Monte-Rosa-Hütte niet zelfvoorzienend.
De hut is in de zomer geopend en heeft ca 50 bedden. Voor exacte openingstijd, informeer bij de Hüttenwart. U wordt dringend verzocht om altijd gebruik te maken van online reserveren.
Online Reservation: Formular
De hut heeft geen winterlager en is dus niet geopend in de winter. Indien u gebruik maakt van de sneeuwschoenwandeling naar de hut of deze skiet dan is het laatste deel van de tour geheel voor eigen risico. Te weten daar waar u opnieuw de Lonza oversteekt.
Ik weet niet of we hier wel over een alpenhut mogen spreken. De berggids en ingenieur Peter Tscherrig bouwde de Anenhütte in 2008 en de buitenzijde kreeg een gigantische make-over in 2015. Het is de meest exclusieve alpenhut die ik ken en hotel zou een beter woord zijn. De prijzen zijn exorbitant hoog en niet voor de gemiddelde bergwandelaar of alpinist betaalbaar. Zowel eten/drinken als overnachtingen zijn zeer hoog geprijsd. U krijgt daarintegen er wel wat voor terug. Zoals de foto's op deze pagina bewijzen.
De geschiedenis van de Anenhütte gaat niet zo lang terug als andere hutten in de alpen. Al in 1984 probeerde men de bouw van de eerste Anenhütte van de grond te krijgen maar de Berführerverein Lötschental kreeg geen toestemming van het kanton Wallis voor de bouw.
4 Jaar later in 1988 doet men opnieuw een poging, maar het is moeilijk het kanton Wallis te overtuigen. Pas in 1991 kwam de toestemming voor de bouw welke in de periode 1993-1995 van start ging.
In 1995 was de bouw van de eerste Anenhütte klaar. Er waren toen 50 slaapplaatsen in de hut aanwezig.
Het jaar 2005 kan met recht een rampjaar voor de Anenhütte genoemd worden. De hut moest op economische gronden op 28 oktober 2005 openbaar geveild worden. Het was de voorzitter van de Lötschentalen Genossenschaft, Andren Henzen, niet gelukt om de hut rendabel te houden en de hut van faillissement te redden.
De nieuwe eigenaar was Peter Tscherring. Hij verbouwde de hut in 2006 grondig en legde een nieuw zonnepaneel aan waarmee de hut van stroom werd voorzien. De watervoorziening werd verbeterd en de hut werd uitgerust met koelsystemen en dekbedden.
Lang had hij er geen plezier van. De hut overleefde de winter 2006/2007 niet. Een grote stoflawine van sneeuw vaagde de hut weg op 3 maart 2007. Vanaf het begin had Peter Tscherrig het idee de hut weer op te bouwen en wel het liefste op dezelfde plaats als voorheen. Want zo stelde hij en vele anderen op die plaats was in geen jaren een lawine naar beneden gekomen. Zelf oude berggidsen waren niet bekend met lawines op dat moment.
Het ging niet over een leien dakje. Er waren zowel voor als tegenstanders. Een van de eisen van het kanton Wallis, wintersluiting, willigde hij graag in. Hij had in de periode november tot maart sowieso de hut liever gesloten gehouden. Aanvankelijk was bij de bouw van de oude hut verplicht een winterlager te bouwen. Die eis komt nu te vervallen omdat men van hogerhand besluit dat de hut een openingsverbod krijgt in de win´ter.
Voordat de oude hut verwoest werd had Peter Tscherrig reeds CHF 800.000 geïnvesteerd. CHF 650.000 voor de aankoop en de rest voor de renovering van de hut. Hij is ervan overtuigd dat hij met drie betonwanden de Anenhütte kan beschermen tegen het geweld van lawines. Dat de hut niet geopend mag zijn tussen november en maart maakt hem niet uit. Het tourenseizoen begin immers meestal in maart. Veelal is Pasen de start van het tourenseizoen.
Er moest een fundamentele beslissing genomen worden. De verwoesting van de Anenhütte baarde grootse zorgen in het Lötschental. Maar ook buiten de grenzen van het kanton, zelfs in heel Zwitserland, waren berichtgevingen over de Anenhütte. Zowel op de radio als op de televisie werd er aandacht aan besteed. Meer dan 40 kranten berichtten over de verwoesting van de Anenhütte door een lawine van stuifsneeuw.
Er waren voor en tegenstanders van de herbouw van de Anenhütte. Een van de grote tegenstanders van de herbouw was de toenmalige hoofdredacteur van de Walliser Boten, Pius Rieder. Peter Tscherrig liet zich niet van de wijs brengen en bleef achter zijn plan staan om de Anenhütte te herbouwen wanneer hij toestemming voor de bouw zou krijgen. Maar wat voor soort hut moest de nieuwe Anenhütte worden?
Peter Tscherrig was de zoon van een berggids en was opgegroeid in een SAC-hut. Hij kende de aantrekkingskracht en de magie die uitgaat van een hut maar al te goed. In de aan de bouw voorafgaande decennia was het enthousiasme voor de fantastische bergwereld niet afgenomen. Door de jaren heen bleven voor hem de bergen en natuur hun aantrekkingskracht behouden en niets kon deze fascinatie vervangen.
Er waren echter wel veranderingen. De behoefte van bergwandelaars en alpinisten veranderden. Ook natuurliefhebbers kozen steeds vaker voor de prachtige uitzichten vanaf alpenhutten. Mensen hadden meer en meer behoefte aan een fris en schoon bed, een kalmerende douche en een overheerlijke maaltijd bereid met producten uit de omgeving. Dat is heden ten dage de wens van een deel, een steeds groter deel, van de bergsporters. De nieuwe Anenhütte moest aan die eisen voldoen en het moest een hut worden met een visionaire uitstraling. Net als 80 tot 100 geleden de mensen geen nieuwe hutten bouwden met verouderde technologieën, maar kozen voor de beste materialen en methoden die tot hun beschikking stonden.
Er waren heel wat zaken belangrijk. De Anenhütte ligt namelijk buiten de bouwzone in het BLN gebied en midden in de Unesco Wereldnatuurerfenis. Het was de bouwheer duidelijk dat alleen een gedegen plan zou kunnen slagen. Al het andere was tot verliezen gedoemd. Hij kreeg hierbij echter de hulp van de Dienststelle für Naturgefahren des Kantons Wallis onder leiding van de heer Charly Wuilloud. Zijn steun voor het project was ongekend dankzij zijn expertise als berggids. Ook dankzij de ondersteuning van het WSL-Institut für Schnee- und Lawinenforschung in Davos. Zonder al deze hulp was de wederopbouw onmogelijk geweest. Daarnaast moest men de bouwkosten voor de nieuwe Anenhütte niet onderschatten.
Andere zaken die van belang waren zijn:
Opruimen van de oude Anenhütte
De door de stoflawine verwoeste hut lagen in een grote cirkel rond de hut, tot wel 2 km in het dal en op de Langgletscher lagen brokstukken van het oude gebouw. Alle overblijfselen moesten met de grootste moeite verzameld worden en op de plaats gesorteerd worden en verpakt in zakken van 750 kg welke door de helicopter konden worden opgehaald en afgevoerd. Voor de afbraak van de oude hut waren ook gereedschappen nodig welke per helicopter werden aangevoerd. De opruimwerkzaamheden en de voorbereidingen van de wederopbouw duurden van april tot augustus 2007.
Project planning
Onder leiding van Peter Tscherrig werden verschillende projecten bestudeerd. Rekening houdend met veiligheid, functionaliteit, comfort en bouwkosten werd het project continu doorontwikkeld en uiteindelijk uitgevoerd. Projectplanning en uitvoering namen meer dan 2 jaar in beslag en Peter Tscherrig gaf alles voor deze taak.
Bouwvergunning / start bouw
Gelijktijdig met de opruimwerkzaamheden werd de projectplanning en het goedkeuringsproces door de opdrachtgever gevorderd. De gemeente Blatten, de Lötschentaler Tourismusverein en de Lötschertaler Talrat hebben het Anenhütte-project actief ondersteund. Begin september 2007 werd een voorlopige bouwvergunning verleend. De bouw begon op 8 september 2007 met als doel om de buitenschil van de Anenhütte voor het begin van de winter te voltooien.
Schaalconstructie / buitenschaal
De verwoeste hut werd tot aan de funderingsmuren afgebroken. Om aan de benodigde ruimte te voldoen, moesten stenen ook moeizaam worden gesprongen. De buitenschil is gemaakt van 685 m3 massief gewapend beton. Als je bedenkt dat voor een kubieke meter beton, die 2400 kg zwaar is, 4 omwentelingen met een helikopter nodig zijn, een behoorlijke prestatie. De ruwbouw werd in het najaar van 2007 bemoeilijkt door de kou en sneeuwval. Het ambitieuze doel van de eigenaar van het gebouw om de hut voor het begin van de winter in te pakken, was alleen mogelijk dankzij de extreme inzet van de ondernemers en bouwspecialisten en dankzij de inzet van de klant, die het hele project had geleid en ter plaatse was voor het beslissende werk en had actief aangepakt. Op 20 november 2007 werd het dakplafond gedurende 7 uur met 4 helikopters van de Air Glacier in beton gegoten. 25 mannen (bouwvakkers, piloten, vluchtassistenten, coördinatoren en helpers, enz.) Moesten het plafond betonneren. Sommige constructiewerkzaamheden moesten worden uitgevoerd bij min 27 graden Celsius! Begin december 2007 is de ondervloer op de bovenverdieping geplaatst. De uitharding van het beton was alleen mogelijk met het gebruik en de ondersteuning van gebouwverwarming. De ruwbouwwerkzaamheden waren op 22 december 2007 afgerond en de hut was nu voorbereid zodat de binnenwerkzaamheden in januari 2008 konden beginnen. Zo werd volgens planning een belangrijke mijlpaal bereikt.
Bouw van het interieur
Voordat in januari 2008 met de binnenwerkzaamheden kon worden begonnen, moest de hut onder de slechtste weers- en temperatuuromstandigheden worden voorbereid. De bouwvakkers gaven alles en waren niet bang voor de kou of het ijs. Het ambitieuze doel om de hut te heropenen in de recordtijd van slechts 1 ½ jaar na de verwoesting, stond hen niet toe om met de werkzaamheden te wachten. Eind februari konden de binnenwerkzaamheden eindelijk beginnen. In nauwe samenwerking met de bouwers Peter en Prisca Tscherrig Schäppi hebben de lokale ondernemers substantiële ondersteuning geboden bij het interieurwerk. De opdrachtgevers hebben alles gegeven voor de perfectie van het interieur en zijn trots op het resultaat. Veel details moesten ter plaatse worden besproken en er waren veel verschillende ideeën en een zeker instinct voor nodig om de hut het gezicht te geven van de compromisloze eenvoud van de architectuur die hij vandaag laat zien.
De echtgenote van de bouwer, mevrouw Prisca Schäppi Tscherrig, had een grote invloed op het ontwerp van het interieur en de functionele processen. De Anenhütte heeft veel van de huidige esthetiek aan haar te danken.
De uiterst vriendelijke en prettige samenwerking en de vriendschappen die in de loop van de maanden op de bouwplaats van de Anenhütte zijn ontstaan, zullen niet worden vergeten. Iedereen heeft alles gegeven voor dit ambitieuze en unieke project. Een grote, oprechte dank gaat uit naar alle betrokkenen.
Waterkrachtcentrale
Speciaal voor de nieuwe hut is een waterkrachtcentrale gebouwd. Hoog op de Anen-gletsjer is een waterinlaat en een zandvanger gebouwd. De persleiding met een lengte van 850 meter, een hoogteverschil van 165 meter en een leidingdiameter van 200-315 mm (PE-leidingen) werd per helikopter met leidingdelen van meer dan 80 meter uit het dal in de voorbereide leidinggeul geplaatst. De twin-jet Pelton-turbine met generator bevindt zich in het turbinehuis, dat volledig overdekt is op de helling op 200 meter van de Anenhütte. De waterkracht voorziet in de behoeften van de Anenhütte en zo kunnen lichtstroom, verwarming, warm water, keukenapparatuur, schoen- en wasdrogers, sauna's etc. op een milieuvriendelijke en duurzame manier worden bediend.
En het blijft een hut ..... de Peter Tscherrig Anenhütte
De Peter Tscherrig Anenhütte is een hut en moet een hut blijven. Uniek in zijn architectuur, gezellig op zijn manier, mythisch in zijn karakter.
Voor bouwer Peter Tscherrig was het project "Anenhütte" ter plaatse een grote uitdaging. Vanuit menselijk oogpunt is de vervulling van de behoefte om de fascinatie voor natuur en bergen dichter bij de huidige samenleving te brengen in een aantrekkelijke vorm.
Deze tekst kwam tot stand uit informatie van de website van de Peter Tscherrig Anenhütte. Alle © Peter Tscherrig
Er zijn talloze wandelingen mogelijk in het Lötschental. Een tweetal voor gezinnen geschikte routes staan hierboven reeds vermeld. De Anenhütte is een prachtige hut die door een prachtig dal te bereiken is. Neem gewoon een lunchpakket mee als u niet de hoge prijzen van het hotel wenst te betalen. Dan blijft het ook met kinderen gezellig. De hut ligt in de volgende beschermde gebieden:
Houdt rekening met de ter plaatse geldende regels aangaande uw verblijf in deze gebieden! Neem altijd uw afval mee terug naar het dal
Vanaf de parkeerplaats in Blatten wandelt u over de winterwandelweg naar de grote parkeerplaats in Fafleralp. De winteropgang naar de Anenhütte is gemarkeerd met rode stangen. U gaat aan de parkeerplaats voorbij aan de Gletscheralp en na 150 m over de brug over de rivier de Lonza. De route stijgt licht en voert u door een licht larixwoud. Vanaf Grundsee houdt u het midden van het dal aan. De route voert u door een winterwonderland naar de volgende brug over de Lonza. Hier wisselt u van dalzijde. Vanaf hier is de klim wat steiler, maar de beloning bij aankomst bij de Anenhütte mag er zijn.
Na een kortere of langere pauze (ligt eraan hoe lang u van het geweldige uitzicht wilt genieten) volgt u dezelfde weg door dit sprookjesachtige dal terug naar Blatten.
Het kaartje hieronder is bij benadering. Houdt u aan de gemarkeerde winterwandelroute!!!!!!
Een echte uitdaging voor de goede klimmers onder ons!
JÄGICHNUBEL 18 SL 3a-4c
Een heel bijzondere klimtocht, want de klimroute op de Jägichnubel is uniek te noemen. Dit komt omdat er maar een paar routes in de Alpen zijn waar je 18 standplaatsen in de 3e en 4e graad kunt beklimmen in compacte rotsen op een top van drieduizend meter. Een route met een topervaring op 3.124 meter boven zeeniveau.
De route werd voor het eerst beklommen in 1926 en is sindsdien volledig vergeten. In de zomer van 2012 hebben Christian Josef Tscherrig, zoon van Peter Tscherrig en zijn vriend Daniel Lustenberger (Kriens) de route nieuw leven ingeblazen. De twee hebben meer dan 80 bouten bevestigd om de route vast te zetten en een perfecte abseilhelling voor de afdaling te creëren.
De toegang vanaf de Anenhütte is goed aangegeven en gemakkelijk te vinden. De tocht met een eenvoudige en duidelijke route heeft een alpine karakter. Het decor dat de klimmer begeleidt, gevormd door gletsjers en machtige toppen, is zeer indrukwekkend.
FEITEN OVER DE LANGSTE KLIMTOUR IN LÖTSCHENTAL
Aanlooptijd vanaf Anenhütte: 1,5 uur
Klimtijd vanaf de start tot de top: 4 - 5 uur
Afdalingstijd van de top naar de Anenhütte: 2,5 uur
Stijging: 18 plaatsen, 3a - 4c
Afdaling: zeer gemakkelijk te beklimmen vanaf de top, abseil 4 x 25m
Materiaal: 50 m touw, 8 express, abseiluitrusting
Om een indruk te krijgen van de omgeving en het weer kunt u een kijkje nemen bij de webcams: