Als er niemand op wil staan moeten we het maar zelf doen en er lekker op uit gaan. iSoms snap ik de wereld niet meer. Pijnlijk is het wel. De reis in November met mijn zus was heel wat gezelliger. Maar ik neem de camera, ook geleend van mijn zus mee. Het zal niet makkelijk worden op krukken, maar ik zal wel moeten anders krijg ik niets te zien. 

Toch handig dat er bussen zijn en dus lekker met de bus berg op en dan voorzichtig weer naar beneden op mijn krukken. De buschauffeur ziet het niet zitten maar ik wel. Ik heb wel ergere dingen op krukken gedaan dus dit ga ik ook redden, ook al kost het me de rest van de dag. 

Het veel hoger gelegen Mühlebach straalt in de zon terwijl Ernen en Niederernen nog volop in de schaduw van de grote berg liggen. Ik krijg een energie boost en geniet volop van de prachtige uitzichten, het fluiten van de trein beneden mij en de grote pistes rondom mij. Nu is Mühlebach geen skicentrum meer. De liften zijn afgebroken en wie wil skiën moet te voet omhoog. hierdoor kan de natuur herstellen. 

Eenmaal aangekomen bij de kapel zijn de uitzichten fenomenaal. He is gewoon een sprookje. Diep in mijn hart ben ik blij dat ik hier alleen ben en dit op mijn eigen manier kan verwerken. De dorpen in de verte, de trein beneden mij, de skiers op de overkant. 

Wat is het een heerlijke morgen. Ik vind het al geweldig een uurtje tot anderhalf alleen te genieten van de zonsopgang. Het geeft even een boost energie die ik echt nodig heb. 

Ik heb hem nu al een aantal keren voorbij zien komen. En steeds te laat om te fotograferen. Dus vandaag moet en zal het lukken. Ik wil die nieuwe Glacier Express op beeld vastleggen. 

Ik zal later nog meer informatie over de Glacier Express plaatsen. Voor nu ben ik blij dat het me gelukt is. Het is namelijk mijn grote droom. Eenmaal van Zermatt naar St Moritz en terug.  Moet alleen nog een heleboel sparen.